Yüzü Avuçlarında Solgun Bir Gül
Ayfer Feriha NujenEn Eski Yüzü Avuçlarında Solgun Bir Gül Gönderileri
En Eski Yüzü Avuçlarında Solgun Bir Gül kitaplarını, en eski Yüzü Avuçlarında Solgun Bir Gül sözleri ve alıntılarını, en eski Yüzü Avuçlarında Solgun Bir Gül yazarlarını, en eski Yüzü Avuçlarında Solgun Bir Gül yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Ruhum kapısına, dergâhına raptededilmişti.
Inanmaya başlıyordum. İnandıkça devriliyordu içimdeki putlar. Sarsılıyordu insanlığım, ama yıkılmıyordu, yeni yeni inşa oluyordu inancım! İsa'nın havarilerinden miydi, yoksa Hızır'ın askerlerinden mi?
Tarih tekerrür ediyordu sanki. Mevlana'yı Şems'inden ayıran bıçağın kokusu dolaşıyordu boynumda. Oysa ne o İbrahim idi, ne de ben İsmail. Başım da, bıçağım da hazırdı. Baş da benimdi, bıçak da... Ona bu cinayeti
işlemek kalıyordu yalnızca.
Bülbül, gülün kurbanı oldum sanır, aşk emretmedikçe kim var ki canından olur?
Oysa ben, Şems'in Mevlanadan beklediği cevabı vermiştim çoktan: "etme!"
'Şems-i Tebrizi' diyordum; o, 'ben dilinde kanlı bir hançerle dolaşan katilim!"
Sonra bir şey oldu... Belirsiz, nedensiz bir şey... Her akılla anlaşılmayacak, her kalp ile hissedilemeyecek bir şey.
Şems gibi geldiydi... Şems gibi gidiverdi.
Bıçağının boynumda izi kaldı, yeri belliydi.... Aşkın çemberi bir bıçaktı... Bıçağının boynumda izi kaldı...
okulun bahçesine her girişinde aynı çığlığı atıyor, 'uyanın, yardım edin kendinize!'
Kendi içinden bakmakla başkadır kendin gibi bakmak yere...
Sabır kalbin evladı' diyordu.