Yüzüne Sabah Çiyi Düşmüş
Şafak PalaYüzüne Sabah Çiyi Düşmüş Gönderileri
Yüzüne Sabah Çiyi Düşmüş kitaplarını, Yüzüne Sabah Çiyi Düşmüş sözleri ve alıntılarını, Yüzüne Sabah Çiyi Düşmüş yazarlarını, Yüzüne Sabah Çiyi Düşmüş yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
– Şu dans edenlere bak. Nasıl da bütün güçleriyle vuruyorlar topuklarını toprağa. – Bir devin ağzında yutulmamak adına, bu dünyada ben de varım, der gibi.
Sabah. Tanyeri karşı dağlardan ağarmaya başlayınca ev bir başka beyaza dönerdi. Sanki yüzünü yıkardı sabah çiyiyle ve beyaz, ak pak olurdu bu kez. İç bahçedeki bütün çayırlar da buz beyazı rengiyle başlarını önlerine eğerdi. Sabah ağustos bile olsa ürpertirdi; evin, çayırların ve insanların içini.
Çok uzaklarda kalmış bir adam ve günbatımları.
Anam öldü. Kırk yaşındayım, bir yuva kuramadım. Arkamdakiler benim yüzümden evlenemediler. Sine nereye kadar dimdik duracak? Ya Taymin? Ben kendimden nefret edemedim ama yakında onlar benden nefret edecek.
Onun için akşamlar, ufuktaki kızıllığı seyreden bir çift ela göz ve yalnızlık demekti.
– Uzak ne kadar uzak? Peki yakın dediğin ne Sine? Peki hayat dediğin ne Sine?
– Yüreğime hükmüm geçmiyor Sine. Bugüne kadar hep susarak yaşadım, ama artık dudaklarımı kapatamıyorum. Ben uğraşmadım mı Sine? Hep gece mi yaşadım? Tanrı bize sabahı layık görmemişse suç benim mi? Abim öldüğünden beri burayı ayakta tutmaya uğraşmadım mı?
– Uyuyorum, uyanıyorum, gözlerimi açıyorum, o yine oradan bana bakıyor.
– Sen kendini ne çok cezalandırmışsın. Çektiğin ceza yeter. Azat et artık yüreğini.