Yüzüne Sabah Çiyi Düşmüş
Şafak PalaÖne Çıkan Yüzüne Sabah Çiyi Düşmüş Gönderileri
Öne Çıkan Yüzüne Sabah Çiyi Düşmüş kitaplarını, öne çıkan Yüzüne Sabah Çiyi Düşmüş sözleri ve alıntılarını, öne çıkan Yüzüne Sabah Çiyi Düşmüş yazarlarını, öne çıkan Yüzüne Sabah Çiyi Düşmüş yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.O kadar yalnızdım ki ve en kötüsü o kadar belirsizdim ki! Sanki bir nokta bile değildim bu dünyada. Silinmiştim birileri tarafından.
Aslında her şey bir temmuz öğleden sonrası başlayan sağanaktı. Bir köy evinin koruluğundan yirmi adım ötedeki kerpiç eve ulaşmamın hayal olmasıydı. Her şey bitti dediğim o an, koca bir elin beni yakalamasıydı. Başımdan aşağıya örtülen yeşil parkayla, yeşilbaşlı gövel ördek gibi kanatlanıp kerpiç evin içine konmamdı. Sonrası toprak evin kokusuydu. Betondan yapılmış, içine girip oturduğum bir pencere önünde, bütün bahçede, bütün avluda hatta köyün toprak yolunda bir insan boyu dalgalanarak akıp giden suyu izlemekti. Korkuydu, bilinmezlikti, eziklikti, şüpheydi. Kahretsin bir türlü sonu gelmeyen bir mahkûmiyetti.
Neyim, kimim ben? Kendim için ne yaptım bu âlemde? Ne verildiyse önüme eyvallah dedim ve namusumla hayatımı sürdürmeye çalıştım yalnızca. Ne istedim, kimi sevdim, neyin arkasından koştum? Kendimi sevdim mi peki? Bırak sevmeyi, kendimden nefret etmeyi bile beceremedim. Bir zamanlar bir kız sevmiştim galiba. O da gerçek mi, yoksa hayal mi? O kadar uzakta kaldı ki bilmiyorum. Ahh, bal gibi de biliyorum! Biliyorum ama söyleyecek gücüm yok.
– İnsanların acısı senin de içini acıtmıyor mu?
Acıtmasa neden yazasın ki o yazıları? Özgürce yaşamak hakkı elinden alınmış o kadınlar için neden kafa yorasın ki?
Hayır, ben treni çoktan kaçırmıştım artık. İş işten çoktan geçmişti.
Kalabalığın arasında küçük bir kız çocuğuna takılıyor gözlerim. Dimdik duruyor yolun ortasında. Kendinden emin. Bana bakıyor, içimden geçenleri anlıyor sanki. Gülümsüyor ve dudaklarını aralıyor...