Zeminsiz Üçleme
Zafer AracagökZeminsiz Üçleme Sözleri ve Alıntıları
Zeminsiz Üçleme sözleri ve alıntılarını, Zeminsiz Üçleme kitap alıntılarını, Zeminsiz Üçleme en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Yıldızlara hikayeler yazıyorduk. Ama bizim hikayelerimizde bir şey vardı. Ya da bir şey yoktu. Hikaye anlatmak ölümdü bizim için. Hikaye anlatmak acı ve çalışmak demekti. Fakat bir defa yazıldı mı, anlatmadan olmuyordu. Hikayeleri. Zor tutuyorduk kendimizi.
Artık hikâyeye başlamalı, hayat bölük pörçük bir anı defteri olmadan önce.
İnsanlar da haklı; şaşırıyorlar onun öyle put gibi hiç konuşmadan oturuşu karşısında. Tedirgin gözleri oradan oraya kayıyor, anlatılanı dinlemiyor havası veriyor gözlerine. Artık ilgilenmemenin de ötesinde bir yalnızlık bu.
Şimdi Ben olmuştu. Acı çekmiyordu. Nasıl Ben olunur onu bilmiyorduk. Ben olununca acı çekilmiyorsa bu kırbaç yok demekti. Bunun için kırbacı nasıl yok ederiz diye düşünmeye başladık. Kırbaç vardı. Gitmiyordu.
"İntihar eyleminde ölen iki kişi vardır" dedi Artaud.
S. kendini öldürmekle üç kişiyi birden öldürdü.
son cümlemi yazarken açılan bir kapı şu ana kadar yazılmış her şeyin dışına çıkaracakmış gibi beni el sallayan insanlardan kurtar n'olursun fazla vaktimin kalmadığını bilsem de bir defalığına olsun yapmak isterdim son cümlemi bitirmeden önce çıkabilseydim bu kapının dışına biliyorum o zaman da yazılacak olduğum kesin fakat ne ileri ne de geri bakmak gerekmeyecekti belki kaderim
karşımıza bir "sıfır" bir de "bir" çıkıyor; beyaz alanlara sıfır deniyor; siyahlara ise bir; sıfır ile bir arasında bir dünyada yaşadığımızı anlıyoruz; anlam sürekli sıfır ile bir arasında gidip geliyor
Kurban edilen kimdi?
Bir defasında tam oğlanın boğazını keseceklerken görüntü ve ses göndermişlerdi yine. Bulunmuşlardı. Oğlan kaçmıştı. Kaçarken, "Olmak ya da olmamak" diye bağırmıştı. O an bizimkiler kahrolmuşlardı. Çünkü oğlanı öldürmek istemelerinin tek nedeni bunu ona söyletmemekti. Onlar için bütün mesele olmak ve olmamaktı. Bütün bunlar başlarına bu yüzden gelmişti.
aynı olanın çığlığı; farklı olmak için; okunmak için çığlık atanların barındığı yer burası; onlar ne yazan olmuş ne de okuyan; hep sıfırda kalmışlar; bunu tercih etmişler; bir adım bile ileri gitmemişler; hiçbir şeyin değişmeyeceğini anlamışlar; okunsalar bile, onları okuyan birileri çıksa bile, birbirleri arasındaki farkın anlaşıldığı bir durum gerçekleşse bile aslında hiçbir şeyin değişmeyeceğini anlamışlar; fakat yine de çığlık çığlığa bağırmaya devam etmişler
hiçbir şey göremememin nedeni sadece bu karanlık olmayabilir; gözlerim tıpkı yeni doğmuş bir kedi yavrusununki gibi henüz açılmamış olabilir; hatta bu karanlığın ya da gözlerimin görmeyişinin nedeni henüz doğmamış olmam da olabilir
Yaşımı doldurduğum defterlerle ölçmeseydiniz keşke.
Altı yıl hapsettik varlıklarımızı birbirimizin içine.
"Aşk bu değilmiş sevgilim" diyordu mektubunda "yaşlandıkça anlıyorum ki ...
"Bak dostum" dedi bana bir gün, "benim evim işte burası. Kendi ellerimle inşa ettim. Alevdendir duvarları."
şimdi; bana ait olmayan bir hayatı yaşıyorum; böyle olduğunu düşünüyorum
bana ait bir hayatın olanaksızlığını;
böyle bir olanaksızlığın
bana ait
olmayacağını
sıfırda kalmak;
bu bir bunalım anı; her şeyi reddedip reddettiğim her şeyi bir mıknatıs gibi tekrar üstüme çekmek; ya da aynı anda; kulak zarının eriyişi; irisin çözünüşü; çıkacak bir yer kalmadığını kabul etmiştik zaten; bütün mumların eriyip tükendiği bir ana hızla yaklaşış
Anti-sosyal olmak
ve a-sosyal olmak
arasında fark vardır.