Anna’ya göre zaman, açılır kapanır nesnelere benziyordu bazen. Bazı mevsimlerde, ikisi de 1930’ların başında ölmüş olan babası ve annesiyle ilgili hatıraları, yaşandıkları günün tazeliğiyle hatırlardı. Nefes aldığı her saniyenin beynine kaydedildiğini biliyordu ve arada sırada zihni, daha önce hatırlamadığı bir anı geri çağırarak onu şaşırtırdı.