Bu sindirilmişlik halinden ne zaman çıkılırdı? Pısmış çoğunluk gün gelip içinde bulunduğu duyarsızlığın farkına varsın istiyordu. İnsanların "Korkmuyoruz!" diye bağıracağı bir gün gelmeliydi.
Kendi hayatlarımızda, bizim için sıradan olan şeyler bir başkası için olağanüstü olabilir; ya da tam tersi, başkası için sıradan olanlar bizim için olağanüstüdür...
“Zeytin ağacını kökünden sökmek barbarlık değilse neydi? Yansa da kesilse de köklerinden yeniden doğardı yedi canlı ağaç; sürgün verirdi; ne ok ne de kılıç işlerdi ona.
Mücadele nedir bilirdi bu ağaçlar, yaşlı gövdelerinin yayvan kökleri derin kuytularda el ele vermişti, hem de yüzlerce yıl boyunca. Fakat şimdi her biri, ölümlü tek noktası olan topuğundan vurulmuş birer Aşil’di. Bu sabah faka basmışlardı, ama rant sırtlanlarına pabuç bırakmayacaklardı.
Bu güzelliğin içinde, köklerden kaçış yoktu!”