Zifir Olsun!
Işık ErgüdenZifir Olsun! Gönderileri
Zifir Olsun! kitaplarını, Zifir Olsun! sözleri ve alıntılarını, Zifir Olsun! yazarlarını, Zifir Olsun! yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Kardeşim sessizlik, asırlık im ,soy kendini, ağaran taştan, bu densiz karanlıkta!
Sayfa 61
Hiçbir canlıyı insanın caniliğinden koruyamadığım için utanıyorum…
Sayfa 58
…hangi acı hangi sözcükle geçer hiç bilmiyorum, şaşırıyorum, öylece kalakalıyorum, üstüme çöküyor sözler, sözcükler, susmak ve unutmak kalıyor geriye, unutsam daha mı iyi yaşarım, acısız ve umutsuz, sözcüklerden deva arıyorum çünkü, başka insanlara, başkalarının acısına çare arıyorum yüzlerce yıllık laflardan, kadim kitaplardan, gecemi gündüzüme katıp karıştırıyorum hepsini, bulabildiklerimi, elimin altındakileri, bu kadar mı çaresiz olabilir insan diyorum, bu kadar mı yetersiz kalır akıl, düşünce, ne varsa insana dair, vicdan, ve bilemiyorum… 
45-46
Beni en fazla korkutan şey unutmak, duygularımı unutmak, düşüncelerimi unutmak, unuttukça aynı şeyleri yaşamak, hep aynı şeyleri…
Sayfa 45
Birisi, buluşalım, görüşelim derse eğer, durup düşünüyorum önce, onunla geçireceğim zamanı bir kitap okuyarak geçirsem daha mı huzurlu, mutlu olurum diye.
Sayfa 38
Belki sadece insan ruhudu merak ettiğim, çünkü hala bir adalet bekliyordum bu dünyadan, yanıldık diyecek insanlar, yanlış yaptık, haksızlık ettik diyecek birileri olmalıydı… Merakla, kuşkuyla tek baktığım insandı, görünüşünün altında ne bulabilirim diye, inanacak, sevecek, yakınlaşacak bir şey olmalı diplerde…
Sayfa 38
Doğa, bitkiler, hayvanlar, taşlar, kayalar, yapıtlar… Hiçbirinde şaşırtıcılık yok, sadece olması gereken, var oluş, hayatta ve ayakta kalış… Kendi gözüyle görmenin bir önemi olabilir miydi bütün bunları, tek bir ömür boyunca ille her şeyi kendi görmeli, denemeli miydi insan?
Sayfa 37
Geceler. Zihnin en iyi hatırladığı. Pişmanlıkla. Bitmek bilmeyen gevezeliklerin, iç dökmelerin, kendini anlatmaların, anlatamamaların, yanlışlıkların pişmanlığı.
Sayfa 36
Anılar hiçbir fotoğrafa sığamayacak, hiçbir fotoğrafla yok olmayacak kadar kazınmış değil miydi zihne?
Sayfa 33
Kendimden sıkılıyorum. Hayali bir kendim ve hayali bir geçmiş yaratıyorum her şeyin ve herkesin tertemiz olduğu. Araya zamanı ekliyorum, her şeyin ve herkesin giderek yozlaşıp çirkinleştiği. Kendimin de. Kendimden sıkıldıkça yüzüme taktığım her maskeyi lime lime edip ağzımdan çıkacağını ezbere bildiğim sözleri geri yutmak istiyorum. Sonunda maskesiz, ezbersiz, rolsüz kalıyorum, ne yapacağımı bilemiyorum…
Sayfa 22
Başkalarının bunca rahat taşıdığı hayatlara, kimliklere, ilişkilere imrenip öykünmeli mi, yoksa kendi yaşantı kırıklarımı derleyip süsleyip karşılarına mı koymalıydım bilemiyordum. Ama geceler birbirine eklendikçe, ipe sapa gelmez bu bambaşka yaşantıları kıyaslayıp ölçüp biçmekten yorgun düşen zihnimin içten içe alaycı bir hal alışını sevmeyi öğrenmiştim.
Sayfa 9
Yazdıkça silinen her kelimede izi kalırken belleğin ve yaranın, sildikçe tekrar yazılan ne, bir türlü telaffuz edilemeyen?
Sayfa 8