bahar
@kitap_guzeli
Lisans
İstanbul
181 okur puanı
Mart 2020 tarihinde katıldı
Ben bir dünya şarkısıyım ağzında harelenen.
Şükrü Erbaş'ın şiiri, dostluğu üzerine söylenebilecek ne varsa belki de Hicri İzgören özetlemiştir bunu. "Onu en iyi ıslak bir kirpik anlatır belki. Ya da bir rüyanın geeçeği."
Bunalıyoruz çocuk, bunalıyoruz
Biçim veremediğimiz şeylerin biçimini alıyoruz!
Okur Takip Önerileri
"İnsan tanrıdan önce sevgiye inanır" diyor Şükrü Erbaş ve bizi de fena inandırıyor.
Aşk, en karanlık, baskı altında tutulmuş yerlerde bile kendini var ediyor.
Aşka başımı eğmeseydim, ne bir inceliğim olurdu, ne şiire sahip olurdum, önce yokluğuyla eğitti beni, sonra varlığıyla.
208 syf.
·
Puan vermedi
O zaman ben karanlıkta dolaşırım. Nereye baksanız beni görürsünüz. Aç insanların karınları doymasın diye ne zaman bir kavga çıksa orada olurum. Ne zaman bir polis bir işçiyi dövse orada olurum. Casy'nin yaptığı gibi çılgına dönüp bağırıp çağıran insanların arasında olurum... Akşam yemeğinin hazırlandığını bilip de gülen, karnı aç çocukların arasına katılırım. Ve insanlarımız yetiştirdiği ürünü yiyip, kendi elleriyle kurdukları yuvalarında yaşadıkları zaman... Evet, orada olacağım. Anlıyor musun?
Ülke mahvoldu. Ülke düzelir ama biz göremeyiz. Belki de, diye düşünüyorlardı, belki de bilmediğimiz bir günah işledik.
Ve dünyalar akşamları kuruluyordu. Otoyoldan gelen insanlar, çadırları, yürekleri ve beyinleriyle oluşturuyorlardı dünyaları.
Okumaktan başka yapılacak işim, gidecek tek yerim yoktu, çünkü çevremde saygıya layık, beni kendine çekebilecek bir meşguliyet bulamıyordum.
Tembellik bütün kusurların anasıdır.
Bugünün insanı pek çok bakımdan barbarlık çağı insanından daha üstün görüşlü olduğu halde, aklın, bilginin gösterdiği yoldan gitmeye bir türlü alışamamıştır.
İnsanın hak yerini bulsun diye öç aldığı söylenir.
Küçülmekten bile zevk almaya kalkışan bir adamın, biraz olsun öz saygısı kalır mı?