kitapkolik_birkiz
@kitapkolik_birkiz
Üniversite
Ankara
571 okur puanı
Ocak 2020 tarihinde katıldı
Güçsüz yanımı gören herkes kaçıyordu. Dikenlerimi gören herkes kaçıyordu. Ahuzar hep zarardı zaten. Batan, yok olması gerekendi…
Bir ağaç olmak daha cazip geldi o an için. Ya da kendi halinde nazlı nazlı salınan bir deniz. Ahuzar olmaktan daha az yorucu görünüyordu hepsi. Ahuzar olmak zordu. Ağlayamıyorsunuz. Dert yanamıyorsunuz. Yakıp yıkmaktan, değdiğiniz her şeye zarar vermekten, hor görülmekten, her şeyle tek başına mücadele etmeye çalışmaktan başka bir şey yapamıyorsunuz.
Birinden yardım istemek, güçsüzlük demekti benim dünyamda. Saçmaydı oysa. İnsanlar destek alarak var olurlardı. Bunu biliyor lakin iş uygulamaya gelince bir hayli zorlanıyordum.
Belki de bu zamana kadar kimse benim için elini taşın altına koymadığından böyleydim. Belki de o taşın altında paramparça olmuştu ellerim. Belkiler ve keşkeler fazla can yakıcıydı.