Babam, onun deyimiyle kurnaz olmam için yıllarca uğraşmıştı; böylece kusursuz görünen bir oyuncağa, kibar bir kuklaya dönüşmüştüm. İplerimin çekildiği yere göre hareket ederdim. Gerektiğinde gülümser, gerektiğinde baş sağlığı dilerdim.
Birçok kez yaşamaktan vazgeçmek istemiştim ama sonra bunun gibi anılar bana hepimizin hayatta elde etmeye çalıştığımız mutluluğun kalıcı bir şey olmadığını, sadece ara sıra ortaya çıktığını, hayatımıza devam etmemize yetecek kadar ufak dozlarda olabildiğini hatırlatıyordu.
Spoiler!!
Araştırmıştım. Ethan'a ceset gömüldükten sonra toprakta bitki büyümesinin bir yıl durduğunu ama sonra eskisinden bile daha gür büyümeye başladığını söylemiştim. Hem zaten insanlar üzerinde hiçbir şey büyümeyen toprak parçasına bakıp Luke Strauss'ın cesedinin orada gömülü olduğunu anlayacak değillerdi ya.