Gizem Okkalı
@kitaplarinicinden
Ankara
18 Mayıs
32 okur puanı
Ocak 2019 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Affetmekten korkma, affettiğin insanları unutmaktan kork.
Sayfa 69Kitabı okudu
Yarattığın gerçek adalet, sadece senin korkularından ibarettir.
Sayfa 696 - KozaKitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Bu gece, güneş bir anda gökyüzünde yıldızlar varken bile doğsa, ben seni yine bu şekilde izlemeye devam ederdim çünkü seni izlemek, bütün imkânsız mucizelerden daha güzel.
Sayfa 669Kitabı okudu
İlk adım en zor olan değil midir? Bundan sonrası daha kolay olacak çünkü bir kere tamamen battım ben, bir kere onlara ihanet ettim. Daha fazla batamam ama daha fazla ihanet edebilirim, anahtarlar ellerimde.
Sayfa 515Kitabı okudu
İntiharı, gideceği başka bir yolu olmadığını düşünenler tercih eder Nadir. Ama dinle, her zaman başka bir yol vardır. O yolları göremeyeceğin kadar karanlıkta mısın? Bir sokak lambasıyla o yolu aydınlatırsın. Görünürde hiç mi yol yok? O yolu kendin çizersin.
Sayfa 383Kitabı okudu
Aslında iz bırakan yaralar değil, nasıl oluştuğudur.
Sayfa 374Kitabı okudu
Ağlıyorum ama korkudan değil. Çocuklar canları yandığı zaman ağlar, canım yandığı için ağlıyorum.
Sayfa 271Kitabı okudu
Yarattığın gerçek adalet, vicdanının ve vicdansızlığının sesidir.
Sayfa 239Kitabı okudu
Benim canım yanmıştı, benim canım belki de onlardan daha az yanmıştı ama onlardan daha fazla hissetmiştim çünkü onlar birbirlerinin ellerini tutabiliyorlardı ve canın yanarken birinin ellerini tutmak, o acının dağılmasına neden olabilirdi.
Sayfa 232Kitabı okudu
"Mutlu çocuklar, mutsuz çocuklardan daha az gibi gelmiyor mu sana da?"
"Belki de biz çok mutsuz büyümüşüzdür. Dünya bize çok kötü bir yermiş gibi geliyordur. Gördüğüm bütün mutsuz çocukların yüzleri gözlerimin önünde ama mutlu çocuklar silinip gitti. Biz bu dünyada izimizi bırakıyoruz, Helin."
Sayfa 188Kitabı okudu
Korkutulan çocuklar büyüdüklerinde korkutanlardan daha güçlü ve daha tehlikeli oluyorlar.
Sayfa 157Kitabı okudu
Yalnızdım çünkü silah benim elimde patlamıştı. Yalnızdım çünkü hep yalnız bırakılmıştım. Yalnızdım çünkü ölüme terk edilmiştim.
Yalnızdım çünkü ben hayatın evlatlık çocuğuydum ve hayat beni hiçbir zaman öz evladı gibi sevmemişti.
Yalnızdım.
Sayfa 149 - HelinKitabı okudu
"İnsan mutsuz olduğu yerde durmamalı."
"Ya her yerde mutsuzsa?"
Sayfa 120Kitabı okudu
Acılarım olmamalıydı çünkü ruhumun acısı, beni her zaman savunmasız kılıyordu.
Sayfa 92Kitabı okudu