Unvan
Türk Yazar
Doğum
Mersin, Türkiye, 15 Ocak 1995
Yaşamı
15 Ocak 1995'te Mersin'de doğan yazar, kalemini 11 yaşında keşfetmiş, 17 yaşında internet platformunda yazmaya başladıktan sonra kurguları ve bakış açısı yüzünden ufak bir kesim tarafından tepki toplamıştır. Ne olursa olsun yazmaktan vazgeçmeyen yazar EMARE'de de aynı tepkilerle karşılaştığında kitaplaştırma kararı almış ve yazarlık kariyerinin ilk adımını atmıştır. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi mezunu olan yazar EMARE serisinin ikinci kitabıyla adını iyice oturtmuş, bu yolda emin adımlarla ilerlemeye devam etmektir. Serinin üçüncü kitabını yazmakta olan yazar Eskişehir'de yaşamaktadır.
İncelemeler
720 syf.
·
1 günde
·
2/10 puan
YouTube kitap kanalımda çocukların ve gençlerin kendi yaşlarına uygun nitelikli kitaplar önerdim: youtu.be/0dKSIo4p5t0
Merhaba arkadaşlar… Evet. Bugün ben yine bir Wattpad kitabı okudum. Peki, bilin bakalım ne oldu? Bu kitap da bir erkekle bir kızın toksik aşkını anlatıyor. Aa, ne kadar şaşırtıcı değil mi?
İncelemeye başlamadan önce yine şunu söylemem gerek. Bu incelemenin altına yazılan her yoruma karşılık olarak bu tür kitaplarla vakit kaybetmemeniz açısından daha nitelikli kitaplar önerdim, o yüzden kitap önerileri için yorumlara bakabilirsiniz.
Sokak Nöbetçileri kitabı, Helin adındaki bir kızın Sokak Nöbetçileri adındaki bir çocuk grubuna ilk aşamada ajan olarak sızmasını anlatıyor. Ama olaylar sadece bununla kalır mı? Eğer o kitap bir Wattpad kitabıysa tabii ki kalmaz. Helin gider Yankı adındaki bir çocuğa aşık olur. Kendini ezdirir. Onun himayesi altına girer. Kendi kendine yetebilen bir kadın olmaktan çıkar, sürekli “erkeğinin” etrafında döner durur. Bütün olay bu. Peki, bunu anlatmak için 720 sayfa yazmak da ne demek? Kutsal kitap mı okuyoruz mübarek?
Dürüst olmak gerekirse, kitabın başlarında sokakta büyümek zorunda kalmış çocukların hikayeleri anlatılacağı için heyecanlanmıştım. Çünkü kulağa çekici gelen bir konu. Hakan Günday’ın kitaplarını hatırladım hatta. Yazarın Yankı, Mutlu, Işık, Lal ve Bartu karakterlerini farklı farklı tasarlamasını da sevdim. Düşünsenize… Ben bir Wattpad kitabı okuyorum ve içindeki bir şeyi seviyorum. OHA. Çünkü hepsinin farklı bir karakter özelliği var. Hepsi ayrı ayrı kişiliklere sahip. Bu karakter farklılıkları da kitap boyunca hissediliyor.
Peki neden Wattpad kitaplarının %99’unda okura bir süre sonra toksik bir aşk dayatılıyor? Buradan yazara ve genel olarak Wattpad'de yazmak isteyen insanlara birkaç soru sormak istiyorum: Edebiyatta bir erkek ile bir kadının aşkından farklı konular aklınıza gelmiyor mu? Neden hepiniz aynı şeyleri yazıyorsunuz? Kitaplarınızda hep aynı şeyleri okumaktan gerçekten çok sıkıldım artık. Ben neden bu kitapları okurken sizin yüzünüzden plütonyum kemirmiş gibi hissetmek zorundayım?
Kitapta “31” yaşındaki Bartu karakterinin de tam bir suçlu potansiyelli biri olduğunu söylemem gerekiyor bu arada. Dışarıda görseniz zanlı sanarak kaçacağınız, Uzi’den başka bir şey dinlemeyen, TikTok'ta akımdan akıma sürüklenip hiçbir baltaya sap olamayan birisini düşünün. İşte karşınızda Bartu Sarca. Aslında şaşırmıyorum da buna… Bu dönem efendi, iyi niyetli ve görgülü erkeklere değil, serseri tipli suç işleme potansiyeli yüksek erkeklere prim verilen bir dönem. Ama yazarın bunu bilinçli olarak düşünmediğinden de adım kadar eminim.
Üstelik sadece bu da değil. Kitaptan dil ve üslup açısından da tek bir edebi katkı alamadım. Eğer 720 sayfa boyunca dümdüz okuyup duracağınız bir kitap arıyorsanız bu kitabı önerebilirim. Ha ayrıca, bu tür kitaplarda okurun aklında sürekli bir seks ihtimalinin canlandırılmaya çalışılmasından da çok sıkıldım. Kitapta Helin’in bedeninin sert bir bedene çarpıp onun “Yavaş” demesinden, bedenlerin sürekli birbirine değmesinden, bedenin bedene bastırılmasından, birisinin bedenine dokunulmasından, tacizvari şeyler okumaktan sıkıldım. Eski beden eğitimi derslerinde bile bu kadar beden fetişizmine maruz kalmıyorduk.
Kitapta çok fazla küfür de var. Şöyle düşünün kitaptaki küfürlerden herhangi birisini, örnek göstermek için incelemeye bile yazamıyorum. Çünkü ne yazık ki biz böyle şeyler yazdığımızda incelemelerimiz şikayet edilip kaldırılıyor. Oysaki ben bu platformda yazdığım tek kelimemin bile insanları nasıl etkileyeceğini düşünerek yazıyorum. O zaman neden bu tür kitapların yazarlarının umrunda değil bu konu? Neden birileri böyle kitapların içine onlarca, yüzlerce küfür yazdığında "Düştüm, Bartuuu kocam ol <3, parçalasana beniiii" şeklinde yorumlar yazılıyor? Biz de insan ilişkilerinde birbirimize hep küfrederek mi anlaşmalıyız yoksa?
Arkadaşlar şimdi size çok basit bir soru sormak istiyorum. Allah aşkına bilen birisi varsa yorumlarda söylesin... Neden bugüne kadar okuduğum Wattpad kitaplarının hiçbirinde bir kız ile bir erkeğin toksik olan aşkından başka bir kurgu yok? Ya biri şu soruyu cevaplasın, gözünüzü seveyim. Ülkemizde 1954’te çıkan Bereketli Topraklar Üzerinde'den, 1961’de çıkan Saatleri Ayarlama Enstitüsü’nden, 1972’de çıkan Tutunamayanlar’dan onlarca yıl sonra 21. yy’da nasıl bu kitaplara düştük? Türk edebiyatı şu an gerçekten de bu kitapları mı hak ediyor?
Size gidin sadece klasik kitap okuyun, sadece klasik kitapları sevin demiyorum. Türk edebiyatı böyle toksik aşklardan ibaret olmamalı diyorum. Çağdaş Türk edebiyatı ve özellikle de Wattpad kültürü, Orhan Kemal, Ahmet Hamdi Tanpınar, Yaşar Kemal, Oğuz Atay gibi yazarları unutmuş gibi geliyor bana. Orhan Pamuk'un Tristram Shandy kitabının önsözünde dediği gibi: “Gerçekçiliğin kafesinden çıkan cılız Türk romanı, kendi geleneğinin ve hayalinin kanatlarını tak ve uç artık, uç!" Bu kitapta ise ne kafesinden çıkan bir kadını ne de kendi hayalinin kanatlarını takıp uçan bir roman kurgusu görebildim.
Bir de şöyle saçma bir düşünce de duymuş olabilirsiniz: "Yha madem bu kadar kötü bir kitap, neden o zaman bu kitabı binlerce kişi okuyup seviyor? Neden bu kitabın ortalama puanı şu an 9.1?!?" Bu kitapları okuyan çocukların, yaşları itibariyle estetik ve eleştiri ölçütleri henüz gelişmemiş de ondan. Arkadaş çevresinden duyup okudukları bütün kitaplara 10 üzerinden 10 puanı basmaya programlanmışlar. Çünkü kitabı beğenmese bile dile getiremiyor. Çünkü arkadaşları ne düşünürse o da öyle düşünmek zorundaymış gibi hissediyor… Hem çok okunan bir kitabın her zaman iyi bir kitap olması gerektiğini de kim söyledi?
Madem öyle bu kitabı okumak yerine size esas okunması ve keşfedilmesi gereken çağdaş Türk edebiyatı kitaplarından önermek istiyorum. Bu yazarlarımızın hepsi şu anda yaşıyor. Bizden sadece okunmayı bekliyorlar. Hatta dediğim gibi bu incelemeye yazılan her yoruma karşılık olarak bu şekilde nitelikli kitap önerileri de verdim aşağıda:
1- Ayfer Tunç, Suzan Defter
2- Şükrü Erbaş, Yaşıyoruz Sessizce
3- Barış İnce, Çelişki
Yüzlerce sayfa toksik bir aşkı anlatmaktan başka bir şey yapmayan kitaplardan uzak durmanız dileğimle…
·
Reklam
720 syf.
·
7/10 puan
"𝐻𝑒𝑝𝑖𝑚𝑖𝑧𝑖𝑛 𝑘𝑖𝑙𝑖𝑡𝑙𝑖 ℎ𝑎𝑦𝑎𝑙𝑙𝑒𝑟𝑖 𝑣𝑎𝑟 𝑐̧𝑜𝑐𝑢𝑘𝑙𝑢𝑔̆𝑢𝑛𝑎 𝑎𝑖𝑡."
Travmalar üzerine kurulu altı hayat. Çocukluklarını yaşayamamış altı genç.
Ve en önemlisi yalanlar ile sırlar üzerine kurulu altı hayat.
Yalan nedir? Hayatın vazgeçilmez bir alışkanlığı mi? İnsanların daha huzurlu yaşamak için durum kurtarma çabası mı? Yoksa insanların daha mutlu olacağını sanarak hayatlarını kör bir ışıkla aydınlatmaya çalışması mı? Hayatımızda belki de yaptığımız en büyük hata, belki de kendimize yaptığımız en büyük kötülüktür yalan söylemek.
“Unutma, bir insanın gerçekleri değil, yalanları onun kim olduğunu gösterir.” (sf.355)
Yalanlar her ne kadar gerçeğin zıttı olursa olsun insandan bir parça çıkarır gün yüzüne. Gerçeklerin ortaya çıkmasına sebep olur. İnsanların bir parçası niteliğinde olur ve zamanla gerçeklere dönüşür.
“Her yalan zamanla gerçeğe dönüşürdü ve her gerçek zamanla bir yalan uğruna hiç olurdu.” (sf.217)
Helin çocukluk travmalarıyla büyümüş, her yaşını bir kabus gibi hatırlayan, çocukluğunu hâlâ içinde taşıyan bir genç kızdır. Çocukluğunda fazlasıyla yara alan Helin, on yedi yaşında Koza tarafından Ekip'e dahil edilir ve Ekip tarafından Sokak Nöbetçileri’nin yanına bir ajan olarak gönderilir. Sokak Nöbetçileri’nin yanında içindeki çocukluğunu yeniden yaşama fırsatı bulan Helin çocukluğuna dair kilitli hayallerini Sokak Nöbetçileri sayesinde gerçekleştirme imkanı bulur. Fakat bir yandan ona verilen görevle başbaşa kalır. Ya Sokak Nöbetçileri'ni ihanete uğratmayacak ve kendine yeniden bir yaşam fırsatı bulacak ya da kendini güçlü sandığı o insana dönüşecek ve Ekip için yaşama devam edecektir...
“Gideceğim yolların sonunu çok iyi biliyordum ama o yollarda yürürken yaşayacaklarım ve yaşatacaklarım hakkında hiçbir fikrim yoktu.” (sf.14 -Helin)
•••
Sokak Nöbetçileri içinde aile sevgisini barındıran beş küçük çocuktan oluşuyor. Çocuk ruhlarını içinde taşıyan beş genç. Birbirlerini her daim bilen, belki de sırlarının, birbirlerinden sakladıklarının olmadığını sanan, birbirlerine her daim güvenen beş kişi:
▪︎Lider kişiliğiyle, zekasıyla Sokak Nöbetçileri’nin lideri Yankı Sarca,
“Yankı Sarca, bütün kötülüklerin sorumlusu kendisiymiş gibi davranıyordu.” (sf.531)
▪︎Garip mizah anlayışıyla, ciddi olmayan kişiliğiyle grubun neşe kaynağı Mutlu Sarca,
▪︎Grubun ışık kaynağı, Mutlu’nun ikizi Işık Sarca,
▪︎İçindeki anne şefkatiyle, sessizliğiyle birçok şeyi ifade eden Lâl Sarca,
▪︎Kimsesiz yaşamıyla, öfkesiyle her ne olursa olsun içinde küçük bir çocuğu barındıran Bartu Sarca.
Ve belki de “Altıncı Sokak Nöbetçisi”, ya da “Sadece Helin". Bu hikaye, bir ihanetin yaşamı, altı küçük çocuğun hayatı ve Sokak Nöbetçilerinin hikayesidir. Kimi zaman insanı güldüren sohbetlerin geçtiği, kimi zaman gözünüzden belki de birer damla yaş düşürebilecek anıların, sırların gün yüzüne çıktığı bir kitap olacaktır.
▪︎Eksi Yönleri▪︎
-Fazla argo kelime içeriyor.
- Yazarın anlatımı sonlara doğru belki iyi olabilir ama kesinlikle edebi yönden zayıf bir anlatıma sahip.
- Olay ve içsel anlatım birbirini tamamlamıyor, biraz karmaşık, daha güzel bir anlatımı olabilirdi.
- Ve tekrar söylüyorum argo kelimeler, küfürler gerçekten rahatsız edici derecede.
▪︎Benim Görüşüm▪︎
Açıkçası çok çok beğendim diyemem ama güzel. Sürükleyici bir anlatımı olduğu doğru, fakat edebi yönden güzel bir dili ve anlatımı yok. Daha çok karakterler ve olay okuyucuyu bağlayacak nitelikte. Karakterlerin geçmişi, yaşadıkları insanlar üstünde bir etki bırakacak derecede önemli bana göre. Okuduğum bazı yerlerde etkilenmediğimi söyleyemem. Peki kesinlikle okunması gereken bir kitap mı? Maalesef, daha güzel bir anlatımı olan, aynı konuları barındıran birçok kitap olduğunu düşünüyorum ama zevk için okumak isteyen varsa da okuma demem.
▪︎Alıntı Köşesi▪︎
"Nefret berbat bir duygudur, birinden nefret edersen o kişiyi hayatının merkezine koyarsın ve durmadan o nefret için nefes alırsın. Ben ondan nefret etmiyorum sadece onun gibi, ben de onu görmezden geliyorum." (sf.380)
"Birisi ölür... Ardından başkaları da ölür, yaşamaya devam eden sadece zamandır."
“Bazı ilkler son kez yaşanırdı ve bazı sonlar ilkler kadar acıtmazdı.”
“İhanet öyle bir duygu ki son âna kadar vazgeçme lüksünü sana verir.” (sf.190)
“Kimse, kimsesiz bir çocuğun uçurumun kenarına nasıl geldiğini konuşmazdı; herkes o çocuğun terk edildiği ânı konuşurdu.” (sf.7)
“Çocuklar, acı çektiklerinde bile kalpleri kömürleşmezdi; yine de çiçeklerini büyütürlerdi ve gün geldiğinde kömürleşmiş kalpleri olanlara bile çiçeklerini uzatırlardı, bu çiçeklerin adı merhametti.” (sf.430)
"Bütün mutsuzluklarınla, yaşadıklarınla, yaşamak zorunda kaldıklarınla yaşlı bir kadın kadar durgunsun ama bütün mutluluklarınla, yaşayamadıklarınla, heveslerinle beş yaşındaki bir çocuk kadar da umutlusun." (sf.555)
<3
#128540224
#128541093
#128542313
·
Kitap yeterince cringe değilmiş gibi sonlara doğru daha da fazla cringe olmaya başladı ve yarım bırakmak zorunda kaldım. Hatta kitapta 3 kere falan ağladım ama duygusal veya etkileyici olmasından değil ana karakterin kendini rezil edip benim cringe damarımı patlatmasından. Ana karakter Helin ezik sümüklünün tekiydi. Her fırsatta onu ezmelerine rağmen hâlâ onlara iyi davranıp suçu kendinde buluyordu. Vurulmuş hâliyle 2 sayfa önce nefret kustuğu karakter ona su verdiği için ne kadar iyi bir insan olduğuyla ilgili paragraflar diziyor. Vurulmuşsun bir yudum su verdi diye melek mi oldu? Abartma be. Şeytan ola geberme diye ağzına 2 damla su koyardı. Bir de habire ağlayıp kendini küçük düşürüyor. Yok kendini vurmalar, yok bi o yana bi bu yana bayılmalar. Titreşimde kalmış telefon gibi de titreyip duruyor. Drama Queen. Mutlu ve Bartu tam nefretlik karakterler zaten. Bartu efkarlı, nargileci kronun teki. 31 yaşında (ahah çok komik) ama tiktok ağzıyla konuşuyor. Düştün düştün ne ya. Hangi 31 yaşındaki adam böyle konuşuyor wattpad adamı mı? Beyin yaşı hormonları patlamış 13 yaşındaki ergenler kadar. Mutlu dünyanın en iğrenç karakteri. Kitabın içine girip suratının ortasına bir tane yapıştırasım geldi. Mutlu'nun olduğu bölümler silinse kitaba +5 puan verirdim. O derece sinir bozucu bir karakter. İkisi bir araya gelince ağızlarından argo ve küfür eksilmiyor. Ettikleri küfürler yerinde ve komik olsa birşey demeyeceğim ama bir süreden sonra aynı şeyleri tekrarlayıp mide bulandırıyorlar. Yazara hali hazırda bulunan küfürler yetmemiş olacak ki yeni küfür tamlamaları icat etmiş. Hayatımda hiç duymadığım iğrenç küfürlere şahitlik ettim ki normal hayatımda küfürden rahatsız olmayan bir insanım ama kitaptaki küfürler s*kt*r tarzında falan değil, ciddi sorunlu küfürler. Mutlu'nun bulunduğu yerlerden birine bile gülen varsa acil beyin mrı çektirsin. Zaten yazarda bir kendini tekrarlama sevdası var ki anlatamam. Kitap 720 sayfa olsun diye kendinden geçmiş. Arada bir lan ben yine aynı sayfayı mı okuyorum diye şüpheye düşüyordum. Aynı şeyleri yazıp durmuş. Boş yaptığı ve kendini tekrarladığı yerleri atsan zar zor 300 sayfa çıkar. Her bölümün başında olan Helin'in "her zaman aynı" ama olaylara göre şekil değiştiren aptalca düşünceleri de gına getirdi. Sırf uzatılmak için yazıldığı çok belli oluyor. 1 puanı da Yankı ile Helin'in ateşli sevişme sahnelerine verdim.
·
Reklam
50 öğeden 1 ile 10 arasındakiler gösteriliyor.
©2022 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.26.48