Açılmadı kapılar,
Duvarları delmeye yetmedi çığlıklar.
İştahla,kana kana kin kusarken yakanlar ,
Dört duvar arasında kan kustu yakılanlar.
Ölüm içildi oluk oluk ,dünya topyekûn susarken.
Ve sazların boynu bükülürken birer birer,
Türkünün kendisi oldu ozanlar.
Ete kemiğe büründü ağıtlar.
Ruhların ateşini , ateşle söndürdüler
Duman bulaştı,is bulaştı;alev alev ,kor kor kin bulaştı,şiirlerin ve türkülerin ölü bedenine.
Sahi duydunuz mu hiç bu soruyu?
Yakanlardan mısınız?
Yakılanlardan mı?
Ya da hiç bir şey olmamış gibi susanlardan mı?
_Büşra_
Madımak'a, hüzünle...