Kır kalemin ucunu. Bundan sonraki yolculuğumuz aşk yolculuğudur. Aşk-ı kalem yazmaz ki kitaplarda bulasın..
اِقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ الَّذ۪ي خَلَقَۚ ﴿١﴾
[Yaratan Rabbinin adıyla oku!]
Ben senin en çok sesini sevdim
Buğulu çoğu zaman, taze bir ekmek gibi
Önce aşka çağıran, sonra dinlendiren
Bana her zaman dost, her zaman sevgili
Ben senin en çok gözlerini sevdim
Kah çocukça mavi, kah inadına yeşil.
Ümit Yaşar Oğuzcan
BELKİ O ZAMAN ANLARSIN SENİ NASIL SEVDİĞİMİ..!?
Sevda hangi dili konuşur bilir misin?
Bilir misin sensiz kaç gecenin sabahında,
Göz yaşlarımı yüreğime akıttığı mı?
Kalbimde ki kor ateşi söndürsün diye.
Bilemezsin yüreğimde ne fırtınalar koptuğunu?
Kaç geceyi uykusuz geçirdiği mi?
Bin canım olsa uğruna feda edebileceği mi? Bilemezsin inan seni ne çok sevdiği mi?
Bir kış gecesi soğuk kaldırımlarda arıyorum seni titreyen bedenimle.
İçimi ısıtan sevgin var sadece yüreğim de.
Yıldızlar dökülüyor geceden ellerime.
Sana taç yaptım yıldızlardan ellerimle,gökyüzüne!
Kimseler anlamaz;bilmez benim şu halimi. Mecnun misali çöller de arıyorum seni. Kalbimi yarıp baksan;açsan yüreğimi. Belki o zaman anlarsın seni nasıl sevdiği mi...?
AHMET SİNAN YILMAZ..!