Zewig, Zweig ve tekrar Zweig. Bu adamın kötü bir kitabı var mı biri bana göstersin. Ölümünü düşündükçe öyle üzülüyorum ki.
Amok Koşucusu da diğer çoğu kitabı gibi bir solukta okunan, zamanı elinizden alıp, sizi hikâyenin kahramanı yapan ya da onu dinleyen kişi olarak sizi olay kurgusuna dâhil eden bir anlatım içeriyor.
Koşullanmış düşünce, problem yaratan bir zihnin, bu problem üzerine cevap araması, buna şartlanması, bu şartlanmanın getirdiği psikoloji, ne neden nasıl ve sonuç ilişkisi, altmış sayfa içinde samimi ve gözlemlenebilir bir şekilde işlenmiş. Zweig’in insan psikolojisi üzerine gözlemleri ise hikâyeyi, tıpkı diğerleri gibi zenginleştirmiş ve neden sonuç ilişkilerini açıkça ifade etmiştir.
Hikâye, bir gemi yolculuğunda esnasında, romanı anlatan kişi ile hikâyeyi anlatan kişi arasında geçiyor. Bu yorumda olayları anlatmamın bir anlamı yok çünkü okunmadan tadına varılamayacak bir öykü. Kitabı bitirdiğinizde, kısa bir film izlemiş ve üzerine su içmiş gibi ferahlıyorsunuz. Lakin insanın gurur, kibir, inat uğruna neler yapabileceği üzerine duran bir öykü kurgusuna tanık olacaksınız.
