Stefan Zweig'in bu kitabı yazdığı dönemi kitap sayfalarında hissetmek oldukça mümkün, ben çok beğendim. Dr. B.'nin yaşadığı psikolojik sıkıntılar ve iç dünyası, o dönemin insanının iç dünyası hakkında biraz olsun fikir veriyor. Sonuçta odanın içerisinde olmasa da insan kendi kafasında yalnızlaşmıyor, yalnız kalmıyor mu? Herşeyden öte Dr. B.'nin yalnızken yaşadığı iç çatışma çok güzel betimlenmişti. Bireyin iç dünyasına bir pencere açmış resmen yazar. Dr. B.'nin yalnızken sadece bir satranç kitabı ile hayata bağlanmasını kendimle çok bağdaştırdım. Bu yüzden şuan ayrı bir yeri var bu kitabın bende. Bende Dr. B.'nin satranç kitabına sarıldığı gibi, bu toplumda kitaplara sarılıyorum. O bir odada yalnız ben ise insanlar içinde düşüncelerim ve kitaplarımla yalnızım... Bu bir esaret ama gururlu bir esaret.
