Kokteyl

Başını eğdi. Elindeki yarısı dolu kokteyl bardağına dalıp çıktı: "Ne içelim?"
Aklımdan geçen, dilimin uçundaydı: "Bize hayatımızın hatasını yapma cesareti verecek bir şey."

-- İslâm, her hususta olduğu gibi giyim kuşamda da sadeliği değil de, gösterişi öngörmüş olsaydı bile, Müslümanlar arasında giyim kuşam teşhirciliği böye bir noktaya ulaşmazdı. Getirilen ahlâk yapısı bunu önlerdi çünkü.
-- Batı insanının kafa yapısı keyif için (Batı usulü bilimsel platforma oturtarak konuşursak "araştırma" demeliyiz) bitkiler ve hayvanlar üzerinde yaptığı denemelerle gayri tabii MAHLUK'lar üretmeye başladı. KOKTEYL YARATIKLAR diye adlandırılan bu hayvancıklar, iki ayrı hayvanın aynı bedende birleştirilmesiyle üretiliyor. Böylece yarısı tavşan öteki yarısı kedi olan hilkat garibesi türler elde ediliyor. Aynı şekilde, bazı çiftliklerde kimyasal maddeler katılarak gerçekleştirilen sun'i döllenmelerle benzeri olmayan hayvanlar elde ediliyor. Bu tür denemelerle kulaksız, burunsuz, anadan doğma tüysüz, görünüşleri hemcinslerinden çok farklı, bazılarının ön ayakları, bazılarının arka ayakları kısa ve her hâlükârda böyle yaratılmış olmaktan ıstırap çeken köpekler üretilmiş. Ne için? Sırf, bu köpeklere sahip olmak suretiyle başkalarından FARKLI görünmek isteyen, böylece meta haline getirilmiş olduğunu unutarak TATMİN arayan insan için. İLGE çekmenin, başkalarından FARKLI GÖRÜNMENİN yolu böyle aranıyor.

mankafalar tarafından dolandırılmış hissediyorum kendimi
sanki gerçeklik
şanslı ve avantajlı başlayan
ufak adamların malıymış gibi,
ve soğukta oturup
bir çit kenarındaki mor çiçekleri
merak ediyorum
diğerleri
altın ve Cadillac'larına
ve hanım arkadaşlarına yenilerini katarken,
ben palmiye yapraklarını
mezar taşlarını
ve koza-misali bir uyku çekmenin
değerini merak ediyorum;
bir kertenkele olmak
yeterince kötü olurdu
güneşte kızarıyor olmak
yeterince kötü olurdu
ancak İnsan-boyutuna ve İnsan-yaşamına
uygun yaratılmak kadar
kötü olmazdı
ve oyunu oynamayı istememek
kadar, makineli tüfekleri ve kuleleri
ve mesai kartı saatlerini istememek,
araba yıkatmayı istememek
diş çektirmeyi
bileğe takılacak bir saati, kol manşetlerini
bir cep radyosunu
cımbızı ve pamukluyu
iyot şişesi dolu bir dolabı,
kokteyl partilerini
bir önbahçeyi
birlikte söylenen sarkılan
yeni ayakkabıları, yılbaşı hediyelerini istememek kadar,
hayat sigortasını ve Newsweek dergisini
162 adet beyzbol maçını
Bermuda'da bir tatili istememek kadar.
istemeye istemeye,
bence mor çiçekler benden
daha iyi durumda
kertenkele daha iyi durumda
koyu yeşil hortum
herdem canlı otlar
ağaçlar kuşlar,
kaymak-güneşin altında hayal kuran
kediler
daha iyi durumda benden,
şimdi bu eski ceketi giyip
sigaralarımı
anahtarlarımı
ve dönüş haritasını el yordamıyla bulup,
çıkıyorum dışarıya
kaldırımda yürüyorum
idamına giden bir adam gibi
kendinden emin,
üstüne gidiyorum
korumalar olmadan yanımda
sürüyorum arabamı
saatte 70 mille üstüne,
manevra yapıp
küfrederek
küller saçarak,
yanan, ölümcül herşeyin
ölümcül küllerini saçarak,
tırtıl bu kadar dehşeti
bilmez
karınca orduları
daha cesurdur
yılanın öpücüğü bu kadar aç gözlü
değildir,
ben sadece gökyüzünün beni
daha fazla daha fazla yakmasını istiyorum
yakıp tüketsin ki güneş
sabah altıda doğup
geceyarısını geçerken batsın
daima açık, sarhoş bir kapı misali,
üstüne sürüyorum arabamı
istemiyorum onu
yetişiyorum ona yetişiyorum
bu arada kedi
geriniyor
esniyor
ve başka bir rüyaya dalıyor.

hayattan hakkını almış insanlar daha iyi severler.

Neden ölülere karşı daha adil, daha cömertiz? Sebebi basit! onlara karşı mecburiyetimiz yok. Bizi serbest bırakıyorlar, zaman bulabiliyoruz, saygımızı bir kokteyl ile tatlı bir sevgili arasına sıkıştırabiliyor, kısacası, boş yere harcadığımız vakitlere sığdırabiliyoruz. Çok çok, belleğimizledir zorları, belleğimiz de zayıftır. Hayır, yeni ölmüş dostlarımızı severiz biz, ölüm acısını, duygulanışımızı, sözün kısası, kendimizi severiz.