Köle

Victor Hugo'nun, Muhammed'in ağzından dediği gibi:
Yüce savaşların mütevazı meydanıyım ben
Bazen yüksek sınıftan bir efendi bazen aşağılardan bir köle gibi
Bir beyanım korkutur diğeri muştularken
Çöldeki kum ve kuyular gibi.

Neden insan hep kendine köle?
Değişmez mi, söyle?
Ve o an bende, bile yok

Üretim yordamı içindeki durumu nedir işçinin ?
Ezilmektir.
Ne yapıyor ?
Hiçbir üretim aracına sahip değil bu sınıf.Satabileceği tek şey nedir,yaşaması için ?
İşgücü..
Bunu her gün işverene,parababasına satmak zorundadır ve bunun karşılığında da işgücünü,sabahtan akşama kadar tezgahın başında harcadığı işgücünü,bir sonraki güne hazırlamak için,yani yeniden yerine koyabilmek için gerekli olan gıdayı alabilmesine yetecek kadar para verilir kendisine.Daha fazlası verilmez.
Buna da ne diyoruz biz ?
Ücret diyoruz.Yani bu şekilde,ücretli köle biçiminde yaşamak zorundadır,işçi sınıfı bu düzende.

O zaman ister istemez bu işçi sınıfını SÖMÜRME,SOYMA,EZME,AŞAĞILAMA yöntemi,işçi sınıfını kaçınılmazca devrimci harekete iter.Ve önlenemez bir şekilde devrimci harekete zorlar.Ve işçi sınıfının biri,beşi,onu değil;on binlercesi,yüzbinlercesi,milyonlarcası aynı kaderi paylaşmaktadır.
Yani durumları ve bu düzendeki çıkarları eşittir birbirine.
Yani işgüçlerini satacaklar,yarattıkları artı değerleri sömürecek parababası,onun karşılığında işgüçlerini yerine koyabilecek kadar ücret alacaklar.
Başka türlü söylersek;yani tıpkı bir hayvan gibi yaşamaya zorlanmaktadır işçi sınıfı.