Zehra
Zehra… Benim öğrencim olur kendileri... Depremin üçüncü günü bağ evinden Doğukent’e inmiştim. Herkes için ne zor günlerdi. Bu kızımızı gördüm, yanıma geldi. O an beni sanki normal bir günde görmüş gibiydi. Beni gördüğü için yüzü gülüyordu. İşte o an Kahramanmaraş’tan gitme fikri benden gitti. Kendime getirdi öğrencim beni. Ben öğrencilerimi bırakıp gitmeyeceğim artık dediğim andı Zehra’nın bana baktığı an. Kararımın üstünden 13 ay geçti. İyi ki görmüşüm o gün Zehra seni. Her şeye rağmen ben Kahramanmaraş’ta kalma kararımı hala hayatımda verdiğim birkaç iyi karardan sayarım…
yaşamla ölüm arasında
YAŞAMLA ÖLÜM ARASINDA
Bir bir yıkıldı üstümüze
Önce duvarlar, sonra dumanlar
Belki de bir umut var
Yaşamla ölüm arasında
Sesimi duyan var mı?
6 Şubat'ı unutma. Unutturma! Çığlıkları unutma, ölen onca insanı...Veda ettik bağıra çağıra. Bir kıyamet varsa şayet bizim için kıyamet koptu. Anlattığımızdan daha acıydı. Öldük biz.+73 ve daha fazlası:
youtu.be/TlcfeKhn-zw?si=...