"Ben zaten o ilk acıyla ölmediğimde çok gücenmiştim hayata."
Tüm kayebettiğimiz sevdiklerimize
"Allie öldü."
"Öldü, biliyorum! Bilmediğimi mi sanıyorsun? Ama, onu yine de sevebilirim, değil mi? Bir insan öldü diye onu sevmekten vazgeçmek zorunda mısın, Tanrı aşkına; özellikle de, hayatta olanlardan bin kez daha iyi kalpli bir insansa?"
Sayfa 161Kitabı okudu
-Jerome_David_Salinger608.jpg){kind=small}
Başımız sağ olsun. Allah, hiç bir millete böyle bir acı yaşatmasın!
Sayfa 9Kitabı okudu
Zehra
Zehra… Benim öğrencim olur kendileri... Depremin üçüncü günü bağ evinden Doğukent’e inmiştim. Herkes için ne zor günlerdi. Bu kızımızı gördüm, yanıma geldi. O an beni sanki normal bir günde görmüş gibiydi. Beni gördüğü için yüzü gülüyordu. İşte o an Kahramanmaraş’tan gitme fikri benden gitti. Kendime getirdi öğrencim beni. Ben öğrencilerimi bırakıp gitmeyeceğim artık dediğim andı Zehra’nın bana baktığı an. Kararımın üstünden 13 ay geçti. İyi ki görmüşüm o gün Zehra seni. Her şeye rağmen ben Kahramanmaraş’ta kalma kararımı hala hayatımda verdiğim birkaç iyi karardan sayarım…
Kelimelere dökülemeyen çetin bir savaşa tutuşmuştuk.
Fenalıkların olduğu gecelerdi bunlar: İnsanların durduk yere öldüğü, sebepsizce dilsizleştiği, âşıkların aklına uzakların düştüğü, lohusa kadınların delirdiği, ihtiyarların altına işediği geceler. Saatlerdir pencerenin bitişiğindeki çimen yeşili, kadife kumaşlı, kolçakları eprimiş, yaşı benden büyük kapitone berjerde oturmuş dışarıyı seyrederken,
Sayfa 16
Tahkimat
Şimdi bir tahkimat kurmak zamanı
kaburga kemiklerimize hatırlatmak için
Modern denen rehaveti aşka değişmek için
Kelimelerle mi tahkimat kuralım
Duygu desek sulanır burası
Üşür çakallar cep telefonlarıyla
arkadan çalmaya başlar Le trio Joubran
Tahkimat
Bol sonralı yaşıyoruz ağlayıp sızlayarak
Ne yaptıysak yine kendimize
Göz boyamalar, yalanı bir rimel gibi ...
Bir şeyleri bir şeyleri kapar gibi ...
Gibilerden sürmeler
Bir sonra tespihi işte ağlayıp sızlayarak ...
