Bir gün bir çiçek gibi açıcaksın. Herkes sana hayran kalıcak. Diğer çiçekler seni kıskanıcak. Bir gün biri seni kopartıcak hayattan. Sırf kitabının güzel durması için ama sen pes etmeyeceksin. Çünkü seni kopartırken köklerini alamadı. Bu yüzden tekrar büyüyebilir, çiçek açabilirsin. Evet yine biri gelip seni hayattan kopartıcak. Ama sen onların inadına tekrar tekrar doğucaksın...
" Sana bir şey öğretmeyen her türlü acı boşuna çekilmiş bir acıdır."
" Şu dünyada acı çekmek dışında her şeyi anlayışla karşılayabilirim, dedi.Acı çekmeyi anlayabilmem mümkün değil.Acı çekmek kötüdür, çirkindir, karanlıktır.Çağımızın acıya duyduğu sempatide hastalıklı bir şeyler var.İnsan yaşamının renklerine, güzelliğine, coşkusuna sempati duymalı.Hayata dair yaralardan ne kadar az bahsedersek o kadar iyi."
İfade edilrmeyecek ölçüde acı çeken birinin bilinmezliği vardı üzerinde.
Sayfa 143Kitabı okudu
Acı çekenler başkalarının acı çektiğini hissederler.'
Biz tesadüfen acı çekmiyoruz.
Sayfa 151Kitabı okudu
"Çünkü hayatım boyunca sessizce acı çekmeyi öğrendim,"
Sayfa 53Kitabı okudu
Benim görmeye dayanamadığım şeyi o bizzat kendisine, acımasızca yapıyordu.
Sayfa 97Kitabı okudu
Ben ölmedim, kalbim öldü! Gözyaşlarım adeta bir diken gibi. Ruhum acı içinde. Çöllerde bile çiçekler açabilir, ama benim ruhumda asla.
Sayfa 145 - Alfa YayınlarıKitabı okudu
Acı çekmeye alışkın birisi, canının yanmasından
sarsılmaz. Çünkü acı çekmeye alışmıştır o kişi. Alışık olunan o his geçmez.
"Ah, sadece, herkeste aynı sorun var! Kimse hissetmiyor, kimse acı çekmekten başka bir şey yapmıyor."
"Neden böyle şeyler oluyor ki?
Neden insanlar acı çeksinler ki?"
"Bekledim; ama inanamayacağınız kadar acı çektim."
"Yıldırım insanın üzerine o kadar hızı düşer ki, acı çekmesini engeller."
"Değil mi ki, yaşam denilen şey, acıların birbirini kovalamasından başka bir şey değildi ve insan ancak acı çekerken anlardı yaşamakta olduğunu."
