Ölü bir adamla evlenmek istemezdi
Kendiliğinden de iyileşmezdi ki..
Yaşamak istediğimden değildi tekrardan hayata bağlanmak isteyişim.. Sonsuzluğa uzanan bir dilek bir arzu bir istekti bendeki yeri..
Madem ki ellerimden tutmuyordu.. Ben onun ellerinden tutmak için ayağa kalkmalıydım.. Haykırmalıydım ona ölene kadar çok sevdiğimi..
Ve insanlar ev araba ne kadar laneti varsa bu dünyanın onlara sahip olmam gerektiğini söylüyordu..
Benim sahip olmak ve hatta sadece yanında olmak istediğim kendisiydi.. Meleğim olunca meleğimin istediği herşeyi olurdu.. Onun için yapmayacağım hiçbir şey yoktu fedakarlık adına, dünya hayatı adına, yaşamak adına, ölüm adına, yaşatmak adına..
Eğer yaşarsam ölüm zaten Allah'ın emriydi
Ölü bir adamla evlenmek istemezdi
Ölürsem, bir daha ölemezdim meleğim için..
Ama yaşarsam ölebilirdim.. Yaşamam lazımdı ölmek için..
Yaşamak çok daha çetin ve çok daha zordu.. Ve başka bir yolu da yoktu.. Herşey olabilirdi.. Evlense çocukları olsa bile benim adımın vicdan, merhamet ve vefa ile yan yana yazıldığını biliyordu.. Allah, biliyor ya ne kadar çok sevdiğimi.. İllaki şaşırtırdı birilerini.. Ya üzülürdü ya üzerdi..
Ya aşağılık adam meleğime zulüm ederdi.. Ve benim için durulmadan çağlayarak artan tek şey özlemiydi.. Koşarak gelirdi cehenneme döndürdüğü dünyamda cenneti dermeye.. Evet yaşamak yani onsuz yaşamak cehennem azabıydı.. Ama öyle ya da böyle birgün bitecekti..
Meselâ ben ağır bir hastalığa da tutulmuş olabilirdim..
Belki vicdana ve merhamete gelirde son bir kez görmek isterdi.. Onu son bir kez dünya gözüyle görmek, ölümcül bir hastalığın pençesinde can vermeye değerdi..
Gökhan GÜNGÖR
@melikesininsairi
·27 Kasım 2023 22:18
Kendiliğinden de iyileşmezdi ki..
Yaşamak istediğimden değildi tekrardan hayata bağlanmak isteyişim.. Sonsuzluğa uzanan bir dilek bir arzu bir istekti bendeki yeri..
Madem ki ellerimden tutmuyordu.. Ben onun ellerinden tutmak için ayağa kalkmalıydım.. Haykırmalıydım ona ölene kadar çok sevdiğimi..
Ve insanlar ev araba ne kadar laneti varsa bu dünyanın onlara sahip olmam gerektiğini söylüyordu..
Benim sahip olmak ve hatta sadece yanında olmak istediğim kendisiydi.. Meleğim olunca meleğimin istediği herşeyi olurdu.. Onun için yapmayacağım hiçbir şey yoktu fedakarlık adına, dünya hayatı adına, yaşamak adına, ölüm adına, yaşatmak adına..
İstiyorum ki öldürüleceksem
Meleğim öldürsün..
Suretini görmek diyorum ölümün soğukluğunda da ısıtır sensizlikten titreyen yüreğimi..
Aşkın ve ölümün Sultanı
Aşkı ve ölümü yaratan Allah'ın üzgün ve solgun çiçekleriydik.. Mevsimlerden kıştı, kış olmasına da..
Ne soğuklardandı vurgunu yüreğimizin, ne sonbaharlardan.
Aşağıdaki satırlarda mübalağa sanatı kullanılmamıştır.
Gözyaşlarım bahçesine aksaydı, çiçek bahçesi olurdu meleğimin..
Aşkın gözyaşları silinmez..
Hep yaşlıdır gözleri..
Hiç kurumaz, dinmez..
Düşlerinde de ağlar da, kimseler bilmez..
Az sonra yine ağlar.. Biraz sonra yine..
Aşığın kaderidir;
Çocuklar gibi hıçkıra hıçkıra çaresizliğine ağlamak,
çocuklar gibi çaresizce sevmekten..
Ah bir dokunsa sevinç gözyaşlarına döndürecektir de sevilen..
Kimisi kader der adına, kimisi keder, kimisi de âşk..
Çok yorgundur seven..
Çokça da dargın ve kırgın;
topraktan çiçeklere, gökyüzünden bulutlara, kuşlara..
Sevmekten de değildir, âşktan da değil..
Özlemdendir, hasrettendir de; Allah'tan başkası bilmez..
Kimisi mecnun der adına, kimisi meczup; ağlayanın..
Kendi gözyaşlarını silemeyecek kadar yorgundur artık karşılıksız sevenin yorgun bedeni..
Vurgun yemişçesine suskun ve sessizdir artık musalla taşında..
Dalından kopartılmış çiçekler gibi sereserpe uzanmıştır..
Sonbaharın sararıp soldurduğu yapraklar gibi savrulmuştur karşılıksız sevdasının savurduğu yerlere..
Sevgisizlikten veyahut âşktandır şairlere göre..
Don vurmuştur bu mevsim, bahçıvanlara göre..
Vicdanın ve merhametin efendileri siler son kez gözyaşlarını aşığın.. Gözyaşlarıyla yıkanır aşığın çocuklar gibi cansız bedeni.. Âşkın gözyaşları yoktur artık ve yağmurlarına ağlamayı öğretecektir Allah..
Aşkı yaratan yaratmış olmalı muhakkak seni..
Aşkın rengine boyamış seni..
Kalbimi de endamından suretine..
İçimden kızardım bazen prensesime
Seni sevmiyor, seviyor olsa tutardı ellerinden diye dolardı gözlerim. Bir tutsaydı ellerimden herşeyi yapardım nazlı meleğim için.. Bir hayat mı feda edilecek saçının tek teline.. Kendimi diri diri yakmak dahil herşeyi severek yapardım.. Çalışmak mı? Ortaokul çağlarımdan bu yana hayıflanmadan insan üstü bir gayret ve tükenmez bir enerjiyle