Kendiliğinden de iyileşmezdi ki..
Yaşamak istediğimden değildi tekrardan hayata bağlanmak isteyişim.. Sonsuzluğa uzanan bir dilek bir arzu bir istekti bendeki yeri..
Madem ki ellerimden tutmuyordu.. Ben onun ellerinden tutmak için ayağa kalkmalıydım.. Haykırmalıydım ona ölene kadar çok sevdiğimi..
Ve insanlar ev araba ne kadar laneti varsa bu dünyanın onlara sahip olmam gerektiğini söylüyordu..
Benim sahip olmak ve hatta sadece yanında olmak istediğim kendisiydi.. Meleğim olunca meleğimin istediği herşeyi olurdu.. Onun için yapmayacağım hiçbir şey yoktu fedakarlık adına, dünya hayatı adına, yaşamak adına, ölüm adına, yaşatmak adına..