Sırtını Yasladığın Dağ, Sığındığın Liman…
Sırtını dayayabileceği bir babaya öyle ihtiyacı vardı ki, yıllar boyu ördüğü bütün duvarları kendine baba diye ördü.
Sayfa 14Kitabı okuyor
"Babalar, alınlarımıza yazılmış yalnızlıklardır," dedi bir ses o sırada çıtırtıların arasından; bu cümle senin kitaplarından birinde yer alıyor, öyle değil mi?
Sayfa 194 - Parantez YayıncılıkKitabı okudu
f.h.dağlarca
Kur'an okurdu babam bazen
Galiba Kadir gecelerinde
Onun inanmış sesiyle biz çocuklar
Daha küçülürdük odanın en uzak bir yerinde.
Sayfa 6Kitabı okuyor
Baba.
Babamla aynı evde yaşıyorduk ama birbirimizi üç dört gün görmediğimiz olurdu, çünkü onun genelde dışarıda işleri vardı. Yine de evdeki varlığı kaçınılmaz bir baskınlığa sahipti, dişli, korkunç bir varlık...
Sayfa 39
"Düşünmenin nasıl bir şey olduğunu bilmiyorduk. Düşünmenin ne olduğunu bilsek babam da düşünürdü, ben olmazsam ne yapar arkamdakiler der, gitmezdi. Arkadakiler bilmiyorlardı demek ki. Düşünmenin sadece kendine yanmak olduğunu sanıyorlardı."
Vay babam, yarısını yaptın, vade tekmil olunca yarısını da bana bıraktın...
Tabii ki, bir babanın beş vazifesi vardır: Babalar en evvel çocuğunu sünnet ettirir. Vazifesidir. İkinci defa güzel bir tatlı isim koyar. İsmin halk arasında o kadar farkı vardır ki, güzel isim halka sevdirir. Üçüncüsü, baba çocuğunu okutur. Dördüncüsü, çocuğu evlendirir. Askerliği yaptırırsa baba vazifesini bitirmiş olur. Ondan sonraki de çocuğa kalmış olur.
Sayfa 30Kitabı okudu
Baban seni görmemiş, varlığını onaylamamış, sana hak ettiğin değeri ve önemi vermemiş, kimse sana özen göstermemiş, tamam... Ama sen artık çocuk değilsin. Senin sahibin sensin. Sen de kendine babanın gözleriyle bakmaktan vazgeç. Kendini yalnız bırakma, sahip çık şu kıza."
Sayfa 35Kitabı okudu
"...Ah hocam, babam nasıl bir yaradır içimde bir bilseniz... Ben onun sevgisini kazanmaya çalıştıkça iki misli nefretle gözlerimin içine bakan adam... Babam. Bana öfkeyle bakan gözlerinde bir yudum sevgiyi benden esirgeyen, bana kendimi bir çöp kadar değersiz hissettiren babam."
Sayfa 30Kitabı okudu
Bir bakışın önemini denk gelemeyenler iyi bilir.
Baban tarafından görülmediysen yaşamının devamında o bakışı aramaya devam edersin. Ufak bir çağrışım o derinden yaranı hatırlatır. Bir anda küçücük bir çocuğa dönüşüverirsin.
Evet, babalar derin bir yaradır...
Evet, zor da olsa iyileşir.☀️
O zaman Baba, daha önce hiç görmediğim bir şey yaptı: Ağladı. Bu beni biraz korkuttu; yetişkin bir erkeğin ağladığını görmek. Babalar ağlamazdı ki.
Bu, on iki yıllık yaşamımın en muhteşem anıydı: Damda beni alkışlayan, sonunda benimle gururlanan Baba'ya bakmak.
Galiba bütün kadınların kapalı kutularından babaları çıkıyor.
Sayfa 171Kitabı okudu
Ben ki 20 yaşındayım. Ama binlerce yıldır seni arıyor, hasretini çekiyorum.