"Cumhuriyet dönemi Türk şiirinin büyük 
Behçet Necatigil anlatmış kıtap okura..
kısacık içi acı hüzün zorlu yılların ardında kalanların bır yasam örgüsü olan 
Bir Usta, Bir Dünya: Behçet Necatigil
Zorlu bir çocukluk ve annesiz büyümenin zorluğu da eklenince gerisini siz düşünün artık..
"Kastamonu'lu olan babası Mehmet Necati Gönül, dersiam vaizdi. Uzun yıllar İstanbul'da, Beyoğlu ilçesinde müftülük yaptıktan sonra Sarıyer müftülüğünden emekli oldu."..
"Şiiri, şiirini oluşturma sürecindeki titizliği, yazı ve çalışma eşyası ile fotoğraflar, belgeler aracılığıyla izleyeceğimiz yaşam öyküsü burada iç içe geçiyor
"Şairlerimizin, yazarlarımızın, düşünce adamlarımızın "arşiv "lerini, iç dünyalarına ışık tutan hersey okuru çekiyor..
Hüzünle okudum.. Bir Usta, Bir Dünya: Behçet Necatigil
Şiir birazda hüzün kokan duygularıdır..
#Buyurun
Bir Usta, Bir Dünya: Behçet NecatigilFatma Türe · Yapı Kredi Kültür Sanat Yayıncılık · 199319 okunma
ÖMÜR DEDİĞİMİZ ŞEY...
“Aşık Veysel’e sormuşlar;
‘Üstat, dünyadan ne anladın?’
‘Say ki bir pazar yeri dolaştım,
Üç metre bez aldım gidiyorum.
Gözünü açıyorsun ‘Doğdu’,
Gözünü kapatıyorsun ‘Öldü’ diyorlar,
İşte bu göz kırpışa ‘Ömür’ diyorlar...”
ÖLÜMÜNDEN KISA BİR SÜRE ÖNCE OĞLU AHMET ŞATIROĞLU’NA YAZDIRILMIŞTIR...
~ SON ŞİİR ~
Selam saygı hepinize,
Gelmez yola gidiyorum,
Ne şehire ne de köye,
Gelmez yola gidiyorum..
Gemi bekliyor limanda,
Gideceğim bir ummanda,
Gözüm kalmadı cihanda,
Gelmez yola gidiyorum..
Eşim dostum yavrularım,
İşte benim sonbaharım,
Veysel karanlık yollarım,
Gelmez yola gidiyorum...
Dostlar beni hatırlasın...
“Ben giderim adım kalır,
Dostlar beni hatırlasın,
Düğün olur, bayram gelir,
Dostlar beni hatırlasın...”
“Kör değil o, eller gibi,
Sazındaki teller gibi,
Alıp gider, seller gibi,
Fikir Veysel’e, Veysel’e...”
KARANLIK AYDINLIK DÜNYASI...
“Aşık Veysel Şatıroğlu 70 yıldır karanlık bir dünyada yaşıyor. Fakat onun karanlığı gözlerinde yalnız.
İçi apaydınlık, şiirleri de öyle...”
“Aşık Veysel, bildiğini tam biliyor, bilmediğini rahatça söylüyor, karşısına çıkan her yeniliğe saygılı bir dikkatle her an açık duruyordu. Ömrünü pazarlıksız, şikayetsiz bir cömertlikle bağladığı sazını düzenlerken, çalarken, ektiği buğdayı biçen bir köylü kadar tabiiydi...”
SAZIM’a...
“Sen petek misali, Veysel de arı,
İnleşir beraber yapardık balı,
Ben bir insanoğlu, sen bir dut dalı,
Ben babamı, sen Ustanı unutma...”
~ Aşık Veysel Şatıroğlu ~
“Bugün artık halk türkülerini meydana çıkarma, sevdirme devrinde değiliz. Avrupa’da çoktan yüze çıkmış olan halk sanatlarına, biz Cumhuriyet devrinde çevrilebildik...”