Mart ceketi giymiş Haziran, bir yaş daha alırken ben. Yaz kızıydım ben, on sekizimde. On sekizimde Mart, Haziran ceketi giyerdi.
Ruhumun kanatları vardı, on sekizimde. O çırpınamaz diye kuşlar kanat çırpardı içimde. On sekizimde, çırpınan yirmi beşimi arardım. Yirmi beşimde, çırpınan kuşları anıyorum. Şimdilerde yirmi beşime hitap ediyor, otuzum.
On sekizimde, yirmi beş yılı eleştirirdim. 25 oldum, eleştirdiğim şeyleri yapıyorum.
Dün İzmir'i gördüm. Anı mıydı, hayal mi rüya mı ayıramıyorum. On sekizimde de İzmir'i görürdüm, kapalı gözlerle. On sekizim konumlandıramamış yirmi beşimi. Başkalarının koşullarında var olmaya çalışıyor, yirmi beşim. Kendi koşullarında var olacağım yeni yaşıma!
Bugün 365 günlük yeni bir öyküm daha başlıyor...
Her güne bir yaprak sakla,
Her sayfaya bir öykü sığdır.
Mutluluk de kitabın adına,
Sağlık koy başlığına,
Nice güzel öyküler benimle, hepimizle olsun,
Doğum günüm kutlu olsun...
🎂🎂🎂
Yeni yaşıma 
William Shakespeare ‘in
güzel bir sözüyle başlamak isterim:
“Yaşadığımız her saniye
bize bahşedilmiş birer mucize olsa gerek.
O kadar ki, geri alınması
ve tekrar yaşanması olanaksız.
Bunu bil ve her anında bunu anımsa...”
Her anım için teşekkürler, hayat.🙏
😍🎂İyi ki doğmuşum...#Bugün9Temmuz🎈🥰
Bugün doğum günümmüş!! 😳🙂 
Zeynep♥︎ hatırlattığın için teşekkürler.
