Değmen benim yârelerime lokman hekim,
Sızısı bende kalır, kanı sana bulaşır.
Alma benden kaybımın tek damlasını,
Nâmelerim yâre onlarla yazılı...
Kitabsever
Ne zaman bitecek benim can yaralarım?
Gerçekler acıdır bilirim de, gerçeklerle acıtılır mı?
Kitabsever
Umrunda olmayana....
Kimse bilmeyecek;
Dilim "git" dediyinde, gönlüm "kal" diyordur.
Ben artık "istemiyorum" diyorsam, istenmediğimdendir.
Asla affetmeyeceğim;
Verilen sözlerden vazgeçeni de,
Mış gibi yapıp sevmeğeni de.
Çok denedim çok.
Kendimi ikna etmek için çok çabaladım.
"Kim ne derse desin, her şey gerçekti,
Yalan olamaz onca duygular." diye basbas bağırdı düşüncelerim.
Ama bir yer var, gururun kapıda bekçisi olduğu,
Gerçeklerin teker teker karşına çıktığı,
"Yeter artık! Umrunda bile olmadığın birinden uzak tut benliğini!" çığlık atılan o yer;
İşte orada durur, son bir veda edeyim der deli ruhum.
Kitabsever
Canın yanar, belki dakikalar sayılıyordur ömründen. Ve gözlerinden acılar haykırır. Ama umursanmazsın. İşte o gün dersin ki;
"Hayat, bana çok şey borçlusun!"
Kitabsever
Yaşadıkların can yarası oluyorsa,
Canını yaralayana anlatmayacaksın.
Anlattıkların can yakarsa,
Anlamadığı için yaralaynmayacaksın.
Yaralarına saygı duymayan
Yaralar, açılır yeni yaralar.
Kabuğu koparılmış yaralar,
Kanar, kanar, açılır yeni yaralar.
Kitabsever
Kalemim kanayan kalbime dokunmuş:(
Üzerime sinmiş anılar,
Yıkıyorum gözyaşlarımla,
Çıkacak gibi değil
Islatsa da yağmurlar..
Kitabsever
Ya Rabb! Zaman kısa, ben yorgunum, yol uzun
Şiirlere sevdalandım,
Şiir dinlerken huzur bulan ben,
Bir şiirle kurşunlandım.
Şimdi dineldiğim her şiirde
Acıyor kurşun yaram,
Bana huzur da mı haram..?
Kitabsever