Tevekkül edip,
Sultan Peşâî'yi önümüze koyup, yolu bulamayarak döndüğümüz aynı yola tekrar girdik.
O birkaç gün esnasında fevkalâde ıztırap ve meşakkat çekildi.
Hayat müddetince o kadar meşakkat az çekilmiştir.
Bu matla o zaman söylendi:
Dünyanın benim görmediğim bir cevr ve cefası kaldı mı; hasta gönlümün çekmediği bir dert ve belası kaldı mı?
Bir haftaya yakın, karı teperek, yürüdük; günde bir ve bir buçuk şer'iden fazla gidilemezdi.
