Tecavüz davalarında sık sık kadını suçlu bulma, kadının tecavüzü bir şekilde “istediğini” ve erkeğin cinsel saldırısını davet edici mesajlar verdiğini kanıtlama yönünde girişimlerde bulunulur.
Parçalanmış çocuk sesim, kurtaramazsın ki beni.
Babam sustu. Sustu, sustu, sordukça sustu. O zaman, kırgın olunca insan nasıl cevap verir anladım. Bana tecavüz edenleri vuramazsın ki
Feministtim. Babam tarafından cinsel ve psikolojik şiddete maruz kalmıştım. Teşhirciliğe eğilimim vardı.
Aykırılığım tescilliydi ve ben bütün gücümle vajınamla tekrar barışmanın yollarını arıyordum.
Oysa ben konuşabilirim -onca yıldır tek bir sözcük çıkmadı ağzımdan, düşündüklerimin zerresi bile çıkmadı, yıllarca kendi dehşetimle baş başa yaşadım... Ama ben ölü değilim, öldüm sanmıştım, ama ölmedim ve konuşabiliyorum,
Hep saydım. Kaç defa olduğunu biliyorum. (Kısa sessizlik.) V e o gece, Gerardo, sana geldiğim gece, anlatmaya başladığım vakit sen yemin ettin, söylediklerini anımsıyorum. "Bir gün gelecek, sevgilim, 'bu ırz düşmanlarını yargılayacağız. Senin gözlerin dönüp dolanacak -sözlerini tam anımsıyorum, çünkü şiir doluydu- gözlerin dönüp dolanacak, bakışların gezinecek, onların yüzünde, teker teker, sen başından geçenleri anlatırken.
Yapacağız bunu, sen gör bak, yapacağız." İşte, sevgilim, şimdi söyle bana, ben kime gideyim?
Son
Neden hep benim gibi insanlar özveride bulunur? Ödün vermek gerektiğinde ödün verir, kendi dilimi ısırırım, neden? İşte, bu defa böyle olmayacak. Yeter ki bir defa, tek bir defa adalet yerine getirilsin. Ne kaybederiz? Sizlerden birini öldürerek ne kaybederiz? Ne kaybederiz?
Adalet?
Onun itiraf etmesini istiyorum. Onun, kasetin başına çöküp yaptıklarını bana anlatmasını istiyorum, yalnız bana değil, herkese -ve sonra da bunları kendi el yazısıyla yazmasını ve imzalamasını istiyorum, ben de bir kopyasını sonsuza dek saklarım- tüm bilgilerle, adlar, başka bilgiler, tüm ayrıntılarla.
İşte, istediğim bu.
yahut biz seninle sevişirken, tam doruğa varacakken, vücudumdan geçen elektrik akımını anımsarken, bu tek yolu tutar, bunları düşlerdim, böylece sen ne düşündüğümü anlamaz ve kendini güçsüz, beceriksiz sanmazdın- ah, Gerardo.
Belki çok küçücük, ufacık bir şey, ama benim için yeterli. Onca yıl boyunca, tek günüm geçmedi ki, o sesi duymayayım, yanıbaşımda, kulağımın dibinde, salyayla karışık o ses, böyle bir sesi nasıl unutabilirim?