ç
Çocukluğum
5 üyeTakip
Çocukluğum boyunca
iyi olmadığıma,
zamanımı boşa harcadığıma,
yeteneklerimi mahvettiğime,
korkunç bir aptallık,
kötülük ne nankörlükle
hareket ettiğime inanmıştım.
Bu kaçınılmazdı.
Çünkü yerçekimi kanunu gibi mutlak,
ancak benim için uymanın
mümkün olmadığı kanunlar
arasında yaşıyordum.
Seyahat eden, büyük kentlere gidip gelen bu insanlara özlemle bakıyorum. “Bir gün uzak dünyaları ben de tanıyacağım,” diye geçiyor içimden.
Pazar günleri... Şimdilerde... Sokak aralarından geçerken... gözüme pijamalı aile babaları ilişirse, kışın, yağmurlu gri günlerde tüten soba bacalarına ilişirse gözlerim... evlerin pencere camları buharlaşmışsa... odaların içine asılm ış çamaşır görürsem... bulutlar ıslak kiremitlere yakınsa, yağmur çiseliyorsa, radyolardan naklen futbol maçları yayımlanıyorsa, tartışan insanların sesleri sokaklara dek yansıyorsa, gitmek, gitmek, gitmek, gitmek, gitmek......... isterim hep.