d
Dinî-Tasavvufî Türk Edebiyatı
0 üyeÇünkü bu dünya insanın canını yakıyor, kalbini kırıyordu.
Sayfa 167Kitabı okudu
Zira insan en sonunda ve mutlaka yola çıktığı yere gelir. Bunu bilirse de kendine gelir. Zira dünya insanın kendini bulacağı kadar kendini yitireceği de bir yerdir.
Sayfa 149Kitabı okudu
İnsan ne kadar kaçarsa kaçsın nereye giderse gitsin derdini de acısını da yanında götürüyordu, anladım.
Sayfa 140Kitabı okudu
Her duayı bir duyan muhakkak vardır. Taşın da Rabbi ağacın da Rabbi dalın da Rabbi Allah'tır.
Sayfa 107Kitabı okudu
Ne garip, insan gittiğini sanıyor ama gidemiyor hiçbir zaman...
Sayfa 78Kitabı okudu
"Unutma"dedi, "kim olduğunu da nerede yoğurulduğunu da unutma. Zira gün gelir sarayda dahi olsan bil ki topraktansın."
Sayfa 72Kitabı okudu