Soran: Yalnızlıkla nasıl baş edebilirim?
Krishnamurti: Yalnızlıkla baş edebilir misiniz? Yendiğiniz şeyi tekrar tekrar yenmeniz gerekiyor, öyle değil mi? Anlamanın bir sonu vardır, ama yenmenin bir sonu yoktur. Savaşma süreci yalnızca savaşmakta olduğunuz şeyi besler ve güçlendirir.
Kuşkusuz yalnızlık ve tek başınalık arasında bir fark vardır. Yalnızlık kendini soyutlama sürecindeki en uç noktadır.
Soran: Hiçbir ideali olmayan biri kendini nasıl doyurabilir?
Krishnamurti: Birçoğumuz peşinden koşsak da doyum diye bir şey var mıdır? Biliriz ki, kendimizi aileyle, çocukla, kardeşle, eşle, eşyayla, bir ülke ya da grupla özdeşleşmekle, bir idealin peşinde olmakla ya da ‘ben’in sürekliliğini sağlama arzusuyla doyurmaya çalışınz. Doyumun farklı bilinç düzeylerinde farklı biçimleri vardır.
Yalnızlık, tek başınalıktan tamamıyla farklıdır. Tek başına olabilmek için kesinlikle yalnızlık sürecinden geçilmelidir.
Sevgi ve boşluk birlikte var olamazlar; yalnızlık duygusu olduğunda sevgi yoktur.
Sevgi her zaman yenidir ve bu nedenle kendi sonsuzluğuna sahiptir.
Sevgi diye adlandırdığımız şey insan ilişkilerinde olağanüstü bir düzensizlik yaratmıyor mu?
Sevginin ne olduğunu anında söyleyemeyiz, çünkü sevgi öyle hemen sözcüklerle açıklanamaz. Sevgi bu kadar kolayca ortaya çıkmaz
Hazzı anlamaksızın, sevgiyi asla anlayamazsınız. Sevgi haz değildir. Sevgi tamamıyla farklıdır. Sevgiyi anlamamız için onu öğrenmemiz gerekir.
Öyleyse üzüntü nedir ve üzüntünün bir sonu var mıdır? Bu oldukça derin bir sorundur.