e
Edebiyat - Öyküler
İlhan Tarus öykülerinde;
"Zengin oldukça insanlarla olan ilişkileri zayıflayan büyüklere karşı, çocukların mevki ve para ayırımı yapmaksızın arkadaşlık yapabileceklerini, aralarında dayanışma olabileceğini de yine Ankara'nın Yenişehir semti çocuklarını ele alarak anlatmaya çalışmıştır."
Sayfa 247 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
En yaygın, ama aynı zamanda en doğru gözlemlerden biri de, dünyanın yarısının öbür yarısının nasıl yaşadığın dan habersiz olduğudur. Seçkinlerin bahtsızlıkları gözümüze sokulur; süslü püslü sözlerle bire bin katılarak anlatılır ve dünya âlem bu acı çeken soyluları seyreylemeye çağrılır: Seçkinler, facianın baskısı altında daha pek çok kişinin acılarını paylaştığının ayırdındadırlar ve bir anda, kendilerine duyulan hayranlık ve merhametle teselli bulurlar.
Sayfa 1Kitabı okudu
Bütün dünyanın gözü üstünüzdeyken bahtsızlıklara cesaretle dayanmakta bir yücelik yoktur.
Sayfa 1Kitabı okudu
Dost dosta, sevgili gözü gibi sevdiğine yüreğinin en gizli köşesini açar da, insanoğlu günahının sırrını tiksinç bir biçimde içine gömer, Yaradan'ının gözünden kaçırmaya çalışır; sonra da tutar, ardında yaşadığım ve öleyazdığım simge yüzünden benim bir canavar olduğuma hükmeder!
Sayfa 32Kitabı okudu
Hepsi nafileydi; çünkü Ölüm ona yaklaşarak kapkara gölgesiyle karşısına dikilmiş, kurbanı sarıp sarmalamıştı.
Sayfa 37Kitabı okudu
Kendine saklamayı yeğlediği karanlık bir sırrı vardı, ama neydi bu sır? Böyle suskunluklar, bazen saf insanın kendisinden çok başkalarının iyiliğine olabilir.
Sayfa 48Kitabı okudu
Ölüm, geldiği açıklandığı zaman. onu en yakından tanıyanlar tarafından bile belirli saygı gösterileriyle karşılanması gereken bir komutandır.
Sayfa 60Kitabı okudu
Ah, mutluluk ne kadar küçük şeylere bağlı!
Sayfa 79Kitabı okudu
Şu Aşk dedikleri ne kadar olağanüstü bir şey. Zümrütten daha değerli, özenle işlenmiş opaller onun yanında sönük kalır. İnciler ve narlar onu satın alamaz, pazarda arasan bulunmaz. Tacirden satın alınmaz, terazide altınla ölçülmez.
Sayfa 80Kitabı okudu
Bülbül, "Kırmızı bir gül uğruna ölmek çok büyük bir be del," diye yakındı. "Hayat ise herkes için çok değerli. Yem yeşil ormanda oturup, altın arabasına binmiş Güneş'i, inci arabasını süren Ay'ı seyre daldın mı değme keyfine. Hoştur alıcın kokusu, hoştur vadideki çançiçeklerini, tepede çiçeğe duran fundaları seyre dalmak. Ama Aşk Hayat'tan güzeldir; kaldı ki, insan yüreğinin yanında kuşun yüreğinin sözü mü olur?"
Sayfa 82Kitabı okudu