Yazar Haig’ i ilk Gece Yarısı Kütüphanesiyle tanıdım. Aforizmalar tadında yazılmış bir kitap Rahatlama Kitabı. Gece Yarısı Kütüphanesi’nin abartıldığını düşünüyordum, tabi ki Dostoyevski Jack London okuyan bir insan için başka yazarlar maalesef derinlikli bulunmuyor çok okuyan insanlar tarafından. Sözü açılmışken çok kitap okumak gerçekten de tatmin olma eşiğimi yükseltti. Bu sebeple yazara o kadar da bayılmamıştım. Yine de okumak istedim. Ve bu kitabını beğendim. Sanırım ben aforizmik, yaşam dersi veren tarzda kitapları beğeniyorum. Bu kitabı beğenmemdeki ikinci bir faktör yeni tanışıp aşık olduğum 
Marcus Aurelius tan bol bol bahsetmesi. Aslında aynı yazardan, aynı düzeyde etkilenmiştik. Tabi ki burada Marcus Aurelius güzellemesi yapmayacağım ama bu kitabı sevmemdeki en büyük etkenlerden biri yazarların benzer tarzlarda benzer fikirlerde yazmış olması. Gece Yarısı Kütüphanesinden sonra bu kitap önyargımı az da olsa kırdı Haig okumaya devam edeceğim. Ve bana göre Matt Haig okumaya Rahatlama kitabından başlamak daha mantıklı.
Merhabalar,
Kitabı dün okumaya başladım ve şöyle bir durum fark ettim. Kitapta çok fazla geleceğe yönelik belirsizlik vurgusu var. İlk 100 sayfada neredeyse her on sayfada bir kez tekrar edecek kadar çok... Yani tamam, anladık gelecekte büyük bir şeyler olacak.. Bırakınız da aksın işleyiş ve o büyük şeylere gelelim biz de. Her fırsatta akışı zamansal kesintiye uğratan "gelecekte olacaklardan habersizlik" vurgularına bu kadar sık gerek yok. Bitince genel değerlendirmemi yazacağım. Teşekkürler, iyi günler. 
Pia Mater 
Serkan Karaismailoğlu
