f
Frankenstein
1 üyeTakip
"Yüreğim sevgiye, gönüldeşliğe açıkken acı ve nefretle burkulunca, bu değişimin şiddetiyle tasavvur edemeyeceğin bir işkenceye maruz kaldı."
"İyi duygularım vardı, karşılığında nefret
ve küçümseme gördüm."
"Tüm insanlık bana karşı günah işlerken, tek suçlu görülecek ben miyim?"
"Suçlarım, bana dayatılan iğrenç bir yalnızlığın çocukları."
"Dostsuz olmak talihsizlik gerçekten, fakat insanların yüreği, açık bir çıkarları sebebiyle önyargıya kapılmadıkça, kardeşçe sevgi ve hayırseverlikle doludur."