Yorgun ve üzgün gidiyorum harap evime
Yemin ederim deli yüreğimi senin şehrinden alacağım
Füruğ Ferruhzad
Ne tuhaf bir dünya.
Kimsenin işine karışmıyorum.
Kimseyi incitmiyorum ve her an kendimleyim.
Böyle olunca herkes beni kurcalıyor.
Furuğ Ferruhzad
“Her gece gönlümün masalını okuyorsun, ertesi gün beni bir masal gibi unutuyorsun.”
Bir anın güzelliği, utançla
Şipşak çekilmiş gülünç bir siyah beyaz bir fotoğraf gibi
Sandığın diplerinde saklanabilirdi.
Bir günün boş kalmış çerçevesinde,
Bir mahkum veya bir mağlubun ya da bir idamlığın resmi asılabilirdi.
Bir ateşti ve söndü
yürek senin bağlarından kurtulunca
bir bağdı ve koptu
üzüncün tılsımlı camı kırılınca
Asılayım diye sana geldim
oysa gördüm yapraksız bir dalsın
umudumun gözünde sen
ölümün gülümsemesisin