Kendimi çok zor tutuyorum. Konuşmak istiyorum ama sessiz kalmam gerekiyormuş hissi bırakmıyor yakamı. Sonra sustuklarım benim canımı yakıyor. Konuşmalıyım içim içimi yiyor, söylemem gereken şeyler var lakin ağzımı bıçak açmıyor. Çünkü insanlar sustuklarımdan bir şey anlamıyor. Aslında sustuğum yerde çok şey anlatıyorum da farkında değiller. İlla konuşmak mi gerek anlaşılmak için?