Ol vaxtda ki sarsıtdı məni qəm təməlimdən,
Tək bircə xəyalındı gəlib tutdu əlimdən.
Bir gün yğaraq bir yerə, bərk-bərk sıxan olsa,
Tək sən süzülərsən, mələyim, hər qəzəlimdən.
Bilməm ki əyən qəddimi həsrət yükü idi,
Ya ki fələyin çərxi gəlib vurdu belimdən.
Bir başqasını vəsf eləmək istədim , ey gül,
Sözlər ilana çevrilərək sancdı dilimdən.
Eşq atəşinə mən də yanardım gecə-gündüz,
Bir azca külək yarə aparsaydı gülümdən.
Sübhün şefəqindənmi dəniz qırmızı olmuş?!
Ya ki qızarıb gözdən axan qanlı selimdən.
Mütləq canı ol dilbərə qurban eliyərdim,
Fəhmi, qaça bilsəm bu naqafil əcəlimdən.
Sayfa 81 - Parlaq imzalarKitabı okudu
Sevdim
Sadiq aşiq qəlbdə dünya qədər qəm saxlayar,
Hər qədər dünyada var qǝm, eyləyər cəm, saxlayar.
Bircə qətrə içmisən eşqin meyin, bəsdir sənə,
Bu elə meydir səni ta qəbrəcən dəm saxlayar.
Göy üzün neyçün tutub qarə buludlar bilmədim,
Yoxsa ki, əhvalıma göylər də matəm saxlayar.
Gül yanağım üstə göz yaşı görünsə, eybi yox,
Rəsmdir, gül yarpağı üstdə şəbnəm saxlayar.
Fəhmi ayrılmır xəyalından bir an da, ey mələk,
Qorxudur təklik onu, yanında həmdəm saxlayar.
Sayfa 80 - Parlaq imzalarKitabı okudu
Yatmışdı həqiqətdə o kəs ki hələ sağdır,
Gözlərini dünyayə yuman gündən oyaqdır.
Bir zirvəsi qarlı uca dağdır ki qəmi-eşq,
Şair təbi ordan su alan xırda bulaqdır.
Allah əbədiyyət sarayın bizlərə vermiş,
Dünyamız o ziynətli sarayda bir otaqdır.
Dağlarca əzab verdiyi üçün mənə dövran,
Dağdan da böyük yarəli sinəmdəki dağdır.
Var-dövləti tutmaqçün ayaqlar da əl olmuş,
İmanı atıb qaçmağa əllər də ayaqdır.
Dünyaya qonaqdır dedilər hər gələn insan,
Hər halda qonaqdırsa da, çox üzlü qonaqdır.
Məcnuna həyat yoldaşı qəm, Fəhmiyə möhnət
Aləm dedi - Məcnun ilə Fəhmi bacanaqdır.
Sayfa 79 - Parlaq imzalarKitabı okudu
Qalıb
Eşqdən ki ürəyimdə bu qədər yarə qalıb,
Kimsə dərman edə bilməz, ümidim yarə qalıb.
Həm vüsal istəyirəm, həm də ki hicran qəmini,
İki xülya arasında könül avarə qalıb.
Səni görcək özünü öylə itirmiş könlüm,
Neçə vaxtdır ki, özün axtara-axtarǝ qalıb.
Çəkcəyin qəm bıçağın üstümə hicran, gördüm
Ürəyim yoxdu, yerində neçə yüz parə qalıb.
Qalmadı kimsəyə borcum bu cahanda, ey dil,
Bircə can borcu qalıb ki, o da dildarə qalıb.
Paylananda hamıya bəxt, mənim bəxtimdən
Çatdı növbəm, dedilər - ağ qurtarıb, qarə qalıb?
Fəhminin fikrü-xəyalı yenə göylərdə gəzir,
Ev-eşik dərdini çəkmək isə İlqarə qalıb.
Sayfa 77 - Parlaq imzalarKitabı okudu
Qəfildan ətrini duydum, elə bildim ki, sən gəldin,
Çönüb gördüm ki, sən yoxsan, gələn badi-səba imiş.
Öpən har gün üzündən, saçlanndan mən deyildim heyif
Günəşdən ayrılıb düşmüş həyasız bir şüa imiş.
Sayfa 75 - Parlaq imzalarKitabı okudu
Susuz, soğuk dudaklardan döküldü birkaç hece.
Bak, gökyüzü berrak, yağmur var ve ıslandım.
Her dervişin dimağında yer eden bir bilmece.
Yıl 57, yer Nedim divanında bir gece.
Huzurlu bir ses yükseliyor Sıla-i Rahim’den.
Ölmenin tam zamanı hazır hava güzelken.
Çeşminden dökülmüş doğarken kıvırcık saçların,
bir ezanla fısıldanmış en güzel isim; ADIN.
© Şair Lütfü
instagram.com/reel/C240fyhNKn...
Hər qədər ki sənsizəm gün uzadır hər anı
Sənlə olsam bir günü neyçün bəs an eylər saat.
Sayfa 74 - Parlaq imzalarKitabı okudu
Qoymur ürəyim ki, çəkilə göz dodağından
Bəlkə, Çıxa bir kəlmə şirin söz dodağndan.
Mey içdiyin o boş qədəhi saqidən aldım
Bəlkə, o qədəhdə qala bir iz dodağından.
Kaş ki, Çıxa məndən, küləyə çevrilə ruhum
Axşam yanağından öpə, gündüz dodağından.
Süzgün baxışında "sevirəm"'sözünü gördüm,
Amma ürək istər eşidə öz dodağından.
Fəhmi, nə qədər solmayıb ol nazlı pərinin
Cəhd eylə təbəssüm çiçəyin üz dodağından.
Sayfa 73 - Parlaq imzalarKitabı okudu
Füzulinin "Su" qəsidəsinə bənzətmə
Suda qərq etsə də, ey dil, məni-naçarı yağış,
Söndürə bilmədi qəlbimdəki odları yağış.
Göydə səyyarələr ağlar bir bax bu su da
Yarı sayyarələrin göz yaşıdır, yarı yağış.
Soyuq ahım ki buludlu göyə getdi çatdı
Ol zamandandı tutub çölləri, gülzari yağış.
Necə ar eyləməyib busə o güldən dilədim
Yuyub üzdən aparıb yoxsa həya, arı
Sayfa 72 - Parlaq imzalarKitabı okudu