Çağ diyorum "kıyamet, artık kıyâm et.."
Umut tüccarlarının, emek ve gelecek hırsızlarının kurumsallaşmış devrine denk geldik üstadım. Helalin hoş görülmediği, haramın bol teşviklerle hoş karşılandığı çağa denk geldik üstadım. Milli, manevi ve devlet adamlığı şuurunun pek ucuza satıldığı, eşyaya, mala, mülke pek çok değer verildiği, insanın ucuzladığı devre denk geldik üstadım. İnsanın insanı çabucak harcadığı, sevgiyi neredeyse bir anne hayvandan örnek alacağımız devre denk geldik be üstadım. Bu yüzdendir kavgamız, bu yüzdendir dinmek bilmeyen çıkışlarımız.
Yapacağın işlerin temellerini iyice öğren...
Yapıcı eleştirileri dinle...
Her zaman bir yedek plan edinmeye bak...
Seninle benzer durumda ki insanlarla çalış...
İletişimde güçlü kal..
Merhametten, adaletten ve hakkaniyetten ayrılma...
Ve her iki cihan yaşamı için duâ et..
İçimizde bir yer var ...
Güzellikleri paylaşmak istediğimiz,
Kimseye güvenipte paylaşamadığımız..
Güvenip paylaştığımızda ise, hüsrana uğradığımız..
Bu yüzden yanaştırmaktan çekindiğimiz,
İçimizde yaşadığımız o güzellikler diyarının,
Kalabalıklar içerindeyken bile yalnız yaşayan yolcularıyız bu Dünya'da..
Dünya değil, âhiret bizim olsun inşallah..
Herkes sevgisizlikten, değersizlikten dem vurup; değere, sevgiye ve sevgiliye hasret gider..
Vuslat ahirettedir.
Dünya ise; aldatıcı...
Gamdır, kederdir...
İnsan, özünden koptukça,
Kırıyor, döküyor, yok ediyor..
Ve aslında hepimiz, biraz kırık ve döküğüz...
Ve içimizde umuda karşı bir haykırış,
"Nerdesin? Bul beni..."
"Renk ver, bulayım seni..."
İnsan arar...
Tam buldum zanneder...
Tekrar arar..
Bu kısır döngü,
Ölünceye kadar devam eder...
"Ne dem bâki!
Ne gam bâki!
Hüve'l bâki.."
Unutmayınız;
İYİLİK İYİLEŞTİRİR.