Umursanmadığınız bir hayatı yaşıyorsanız, yaşamayı o kadar umursamazsınız...
🖋️
Murat
Acıyan yanlarım var azizim. Acımadan acıttıkları bir ruhu taşımak zorunda bıraktılar bu bedende. Ve ben sahibine teslim etmek için sabırsızlanıyorum. Çünkü acıyacak halim kalmadı.
🖋️ Murat
Zor değildi aslında. Bir kelime yazıp gönül almak zor değildi. İstemedi demek ki, içinden gelmedi. İçinde ben olan bir gün, aymıyordu belki de...
Olur da aklına düşersem bir ara,
Olur da hatırlarsan bir ben vardı diye,
Ayağa kalk, üç adım atıp aynada kendine bak.
Sonra kapa gözlerini ve dokun saçlarına.
O an ürperir içim, bilirim aklına geldiğimi.
O an sen gülümsersin,
Sen gülümsedin diye ben de gülümserim.
Havanın neden sürekli kapalı olduğu belli oldu. Eskiden "Günaydın" derdin, gün ayardı.
Gideceği zamanı bilmeli insan, vakit varken. Benden, senden, hatta aldığımız nefesten. Anlamamız lazımmış, anlamamışız. Affola, kendimden özür dilerim...
Soluk alıp vermek gibiydi seni sevmek. Gerekliydi, zorunluluktandı ve yapılmadığı zaman öldürüyordu.
Görmezden gelinmeye alışamadın gitti be adem oğlu. Unutulmaya, yok sayılmaya, varlığından haberdar olup, haberleri yokmuş gibi davranmalarına alışamadın gitti.
Alışsaydın iyiydi...
En azından gözün yolda, gönlün darda kalmazdı.
Sensiz Hiç İyi Değilim.
Kaç kez söylenebilirdi ki daha,
Sensiz hiç iyi değilim.
Hiç bir şeyin tadı yok sen olmadığında,
Akşamlar sandığından çok daha karanlık.
Farkında değilim inan,
Sokağımdan gelen geçen kimsenin,
Farkında değilim.
Sabah uyanışlarım buz gibi mesela.
Üşüyorum, çıkmak istemiyorum yataktan.
Cama vuran rüzgarın sesi korkutuyor beni.
Çiseleyen yağmuru
Her konu başlığında anlatılmak istenen sendin. Sana kuruluyordu her cümle. Ve her mevzunun ana teması senden ibaretti. Yağan yağmuru sana yormak gibi bir alışkanlığa sahiptim. Güneş tutulmasında, mevsimlerin değişmesinde, rüzgarın esmesinde. Çiçeklerin açmasını sabahları senin uyanışlarından sebep olduğuna inanıyordum. Özetle evrenin işleyişine tek gerekçemdin sen. Dünyamda var olman ya da olmamanın bir önemi yoktu. Hep vardın, daima olacaktın. Buna senin bile yapabileceğin bir şey yoktu, güzel olan da buydu.
Gözümü doldurduğun kadar gönlümü doldursaydın, gözümden gönlüne ormanlar büyütürdüm.
Sende olduğumu sandığım her an, kendimden gitmişim biraz daha. Şimdi dünden daha yorgun, yarından daha yalnızım.
Bir yol var aslında gidilmesi gereken. Ama yol gözlemeyi sevenlerden olmuşuz bir kere, vazgeçemiyoruz...
Kaçan uykularımdan sana sığınmıştım.
Bu koca şehri üstüme yıkacağını bilmeden...
"Senin için yaşamayı göze aldım." demeyi çok isterdim. Yaşayamadıklarım gözümü aldı, diyemedim.