Ecel yakın, ölümden sonra çıkacağımız yolculuk ise uzundur. Bu uzun yolculukta azığımız ibâdettir, itaattir.
Saâdet yolcusu bu geçidi de dört silâhla geçmek zorundadır. Bunlar:
Her zaman için dünyanın fâniliğini unutmamak,
b) İnsanların kötülüklerine iştirak etmemek,
c) Şeytanla savaşmak,
d) Daima kötülüğe meyyal olan nefsi tepelemektir.
Allah'a ulaştıracak binek haline getirmek gerek o nefsi
Bu engellerin en korkuncu nefstir.. Çünkü o, vücud için binek olduğundan ondan sıyrılmak imkânsızdır.
İşte saâdet yolcusunun burada, nefsini hayra sevkederek ona bu yolda şevk verecek, günah işlemekten de men’edecek iki şeye ihtiyaç vardır. Bunlar da «UMUT» ve «KORKU» dur.
Allah'ın sonunda vereceği büyük mükâfatları ve güzel ni’metleri umut etmek ve hatırlamak nefsi itâata sevkeder, ibâdet yolunda onu tahrik eder ve şevk verir. Gene Allah’ın vereceği çeşitli azap ve cezanın korkusu ise, nefsi günah işlemekten men'eder, onu kötülüklerden uzaklaştırır.
Günah işlemekte devam etmek ise kalbi karartır.
Allah Resûlü buyurur: — Bir kimse yalan söylediği zaman, ağzından çıkan pis kokular yüzünden yazıcı melekler kendisinden uzaklaşırlar.