İnsan tapınaktan koptu. Evle tapınak ilişkisi kesildi. Ev, artık, tapınağın gölgesinde âdeta kutlu bir yuva değil, sadece bir cins bir yaratığın barınağıdır.
gün geçtikçe tabiata ve insana nefes alınacak bir aralık bırakmamaya başlayan petrol ürünlerinin dönüştüğü plastik madde, ruhumuzun karşısına dikilen konkre bir absürdite sayılsa yeridir.
Tam da yılbaşı gelmişken ve kendime yeni başlangıçlar, yeni farkındalıklar, yeni alışkanlıklar kazandırmak isterken çok güzel bir tercih yapmışım. Aslında hep dilimizde olan ama hiçbir zaman tam olarak idrakına varamadığımız zaman. Yazar sağ olsun hem kendi hem de bu yola gönül vermiş birçok kıymetli kişinin ağzından zamanın önemini bizlere vurgulamış, önümüze sermiş, ince ince dokumuş. Özellikle sahip olduğumuz boş vakitleri değerlendirme şeklimizle ilgili kendimle çokça ilişkilendirebileceğim birçok şeyin altını çizmiş. Yani bunlar aslında benim de farkında olduğum ama böyle yüzüme çarpılınca bir irkilten gerçekler oldu. 2024ün benim yılım olmasına karar verdim çünkü bu yıl, kendime en çok dikkat edeceğim, kendimi en çok geliştireceğim, büyük kararlar alıp arkasında duracağım yıl. Bu kitap da bana tam da bu anlamda çok değerli bir yol gösterici oldu. O zaman sıradaki gelsin!
Gazâlî zirvede olduğu bir anda entelektüel bir kriz yaşıyor.. Krizden yani çarpık fikir girdabından kurtulmak öyle kolay olmadı. Sorular ve sorunlar bir mana yolculuğu ile birer birer çözüldü. Fakat bunun bedeli ise on bir yıllık bir uzlet oldu. Nimeti ise asırlarca krize sürüklenen her dimağa şifa mahiyetinde ki bu eser. Başımızın tacısın Gazâlî