Bize çocukluğumuzda anlatılan masallar çok daha samimiydi. Her masalın sonundaki cümleyi hiç düşündün mü?
Ve sonsuza dek mutlu yaşadılar.
Bu cümlenin içinde kaçınılmaz bir gerçek gizlidir. Çünkü en sonunda kayıp vardır..
Birisi hakkında hiç yanılıp yanılmadığımı sordu. 'Yanıldım tabii,' dedim. 'Hâlâ
da böyle şeyler gelir başıma. Sonuçta insanların kafalarının içinden neler geçtiğini bilemezsin..'
"Düşünebiliyor musunuz? Biri, ölmek üzere olan bir insanın imdat çığlıklarını duyuyor ve televizyonu rahatça izleyebilmek için kapıyı kapatıyor. Tanrım, bu dünya ne hale geldi böyle?"
Jan, "Yakışıklı bir herif, değil mi?" diye takılsa da Bettina başını iki yana salladı.
"İçinde boş havadan başka bir şey yoksa şahane bir kılıfın olmuş neye yarar?"