“ Galiba ben insanlarla nasıl yaşanır bilmiyorum. Yani insanlarla nasıl konuşulur, arkadaşlarla neler yapılır, sevgilin olursa onunla nasıl vakit geçirilir, biriyle arandaki mesafe nasıl ayarlanır… Ama hep biliyormuş gibi yaptım. Ve hep yanlış yaptım.”
“Galiba ben insanlarla nasıl yaşanır bilmiyorum. İnsanlarla nasıl konuşulur, arkadaşlarla ne yapılır, sevgilin olursa onunla nasıl vakit geçirilir, biriyle arandaki mesafe nasıl ayarlanır... Ama biliyormuş gibi yaptım. Ve hep yanlış yaptım.”
Şu hakikati kendi hayatım bana öğretti: İnsanoğlu insanoğlunun cehennemidir. Bizi öldürecek belki yüzlerce hastalık, yüzlerce vaziyet vardır. Fakat başkasının yerini hiçbiri alamaz.
'Kainatta bir zerreyim' ne güzel söylemiş Aşık Daimi.Yalnız zerre deyip geçme,madem insan dediğin kainatın bir zerresi o halde insan değişirse koskoca bir kainat değişmez mi?.Ama zor tabi değişmek hatta bi şartı var ki onu da söylemiş Daimi; 'Zerre içinde zerreyim ben kendimi bilmez miyim?' yani işin sırrı kendini bilmekte, değişmek istiyorsan eğer bileceksin kendini.Neyi terk ettiğini bileceksin neyi terk ettiğini bileceksin ki neye kavuşmak istediğini bilesin. Şimdi düşünüyorum da bırak bilmeyi ben aslında hiç öğrenemedim kendimi onun için de asla değişmem derdim ne azalırım ne çoğalırım ne inerim ne çıkarım zannederdim ki hep aynı kalırım,bin sene düşünsem aklıma gelmezdi,meğer Agahın kendini bilmesi için önce her şeyi unutması sonra da yeniden hatırlaması gerekiyormuş işte ben bu sayede değiştim bir ömür sürdü belki ama nihayet bu sabah başka bir Agah olarak uyandım bambaşka bir Agaha baktım aynada ve ben dün gece yeni bir yol buldum kendime...
(Bolca noktalama hatası olabilir affola)