“Gülümsedi. Bunu yaparken iki dudağında derin çukurlar oluştu, gülüşünün pırıltıları gözlerine ulaştı ve kalbim bir kez daha sızlandı.”
Sayfa 21Kitabı okuyor
“Şefkatti sanırım bu bakış. Uzun zamandır görmediğim, en son babamın gözlerinde hatırladığım bakıştı bu.”
Sayfa 122Kitabı okudu
"Şefkat düzeyinin kişinin davranışlarını tahmin etmek için anahtar özellikler arasında olduğunu unutmayın!"
Şefkatim o kadar derindi ki bazen kendimi ona sessiz bir hayranlık duyarken yakalardım."
Sayfa 43 - İthakiKitabı okudu
"Hayatın şefkatli yanını bana sen öğrettin, sevgili Portuga. Bugün çocuklara misketler ve kartlar dağıtmaya çalışan benim, çünkü şefkat olmayınca hayatın pek değeri kalmıyor. Şefkat göstermek beni bazen mutlu ediyor, bazense yanıltıyor, ki bu ikincisi daha sık oluyor."
Can Modern, 141.Baskı, 2020, Emrah İmre
Zaten o şefkati aşk zannetti…
Şefkate söyle o da gelsin.
Özledim onu, o da gelsin saçlarıma dokunsun.
Didem Madak
- Çocuğumu ben seviyorum...
- Hayır, çocuğunu sen sevmiyorsun...
- Hoppala, gel de ayıkla pirincin taşını...
Şeref gayet ciddi, kürsüsünde oturan bir hakim gibi:
- Yavruları yaratan Allah, anaları yavrularına hizmetkar etmiş. Bu, böyle olmasaydı; yavruların hayatı nasıl devam edecekti? Şu yavrunun hayatında bir sürü olaylar var, yaşaması lazım ki onlar gerçekleşsin. Bu yavru kainat makinasının bir parçası; külli nizamın bir unsuru; sen ve ben hep o nizamın içindeyiz...
Sanki bir kitabı okuyordu, eminim ki Şeref kendinde değil, bu sözleri, bu teşbihleri o bulup, çıkaramaz. Rica ettim, devam ediniz...
- Hiçbir yılan yavrusunu zehirlememiştir, hiçbir aslan yavrusunu parçalayıp, yememiştir; hiçbir ayı yavrusunu ezmemiştir...
Şeref sahnede yerini aldı, ayağa kalktı, kollarını açtı ve son sözünü söyledi:
- Canavarları yavrusuna hizmetkar eden, Rahman ve Rahim olan Allah’tan başkası değildir.
Sayfa 79 - TimaşKitabı okudu
İlk tepkim saf bir keder ve samimi bir acıma olmuştu; ama Bartleby'nin terk edilmişliğinin hayalimde gitgide büyümesiyle orantılı olarak keder korkuyla karıştı, acıma da tiksintiyle. Belli bir noktaya kadar sefalet düşüncesinin, görüntüsünün içimizde şefkat uyandırdığı doğrudur, hatta korkunçtur da; ama belli durumlarda o noktadan ileri gitmez. Bunun hiç şaşmaz biçimde insan kalbinin kalıtsal bencilliği olduğunu ileri sürecek olanlar hata ederler. Daha çok, aşırı ve yapısal bir hastalığa çare bulma umutsuzluğundan gelir. Hassas biri için merhamet nadiren ıstırapsızdır. Sonunda böyle bir acımanın aman aman bir fayda sağlayamayacağı kavrandığı zaman sağduyu akla bundan kurtulmasını söyler.
Sayfa 25 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
Birisinin seni, yapacağın en ufak hatadan, atacağın yanlış bir adımdan şefkatle koruyan dikkatli gözlerini üzerinde hissetmek çok hoş bir şey.
Sayfa 75 - İthaki YayınlarıKitabı okudu
"Kimi günler şefkatle uyandırırdım onu. Bu, o sabahlardan biri değildi."
