"Göz hoşuna gideni sever,
Akıl, kendisini anlayanı sever,
Ama ruh, kendine benzeyenden başkasını sevmez..."
I Şems-i Tebrizi I
"İnsanlar vardır ;
Gelip geçerler hayatlarınızdan
Kimi depremlerle gider,
Kimi fırtınalarla...
Ben kalanlardan yanayım .
Gitmeyenlerin sadakatini ve sabrını severim.
Sarılıp bırakmayanların sıcaklığını..."
Şems-i Tebrizi
Dünya malı dünyaya köle olanların olsun.
Sevgi ve aşk sadece tek kişi tarafından yaşanabiliyor. Aşkın karşılığı yok. Bazı insanlar sadece sevmeyi bilir, karşısındaki sever mi sevmez mi hiç düşünmeden sever. Hep bekler sevecek diye ve sonunda görür ki sizi kırmamak adına hatır için kendini zorlayarak karşılık verme çabasındadır. Oysaki herkes
duygularında özgürdür ve kimse kimseyi zorla sevemez. Kırgınlık olmaz aşkta. Seviyorsan, gerçekten aşkını yüreğinde hissediyorsan bırakacaksın sevgiliyi özgürce, kanat çırpsın ve nerede, kiminle mutluysa tadına vararak yaşasın... Onun mutluluğunu uzaktan
seyrederek yaralarını sarmayı da öğrenmek gerekir...
Asrı, vuslata çevirmek senin yazacağın bir kelimeye bağlı.
Ağlama Mevlâna’m.
Karşılıksız sevgiyi yaşamak gerekiyormuş. Birini sevmenin, delice bir aşkla bağlanmanın güzelliğini yaşamanın hazan mevsimine gelmek olduğunu bilmiyordum. Meğer . hayatta ne çok şey kaçırmışım... Ya ben erken geldim, ya sen çok geç kaldın vuslata…
Benden çılgın bir gülüş bekleme. Acılarımla
mutluyum. Mutluluk çatık kaşlıdır ve ciddidir.
Bir şey yap, güzel olsun. Çok mu zor?
O vakit güzel bir şey söyle. Dilin mi dönmüyor?
Güzel bir şey gör veya güzel bir şey yaz.
Beceremez misın?
Öyleyse güzel bir şeye başla. Ama hep güzel şeyler olsun.
Çünkü her insan ölecek yaşta...
Her yolun bir adabı vardır.
Allah’ı sevmenin de bir adabı vardır.
Derviş, sadece gönlü geniş ve
ruhu gezgin bir sufi demek değildir ki!
“Ey karanlıkların gölgesinde tutsak edilmiş insan
Kalbinin içinde seni bekleyen ışığın farkına var artık O ışık Cennet’te emanet edildi sana
O emanetle indirildin dünyaya
Ateşler içinde bir nurla
Beden çarmığına gerildin sonra
Kalbinde açan bir gülle.”
İblisin insanı ateşe dönüştürme çabalarının
bu dünyada sonuçsuz kalacağını, ama takvaya sarılırsa insanın kendi şeytanını secde ettirebileceğini biliyoruz artık…
Şeytanda bir şey hariç bütün insani özellikler mevcuttur. Şeytan aşkı bilmez. Aşk şeytana verilmemiştir. Aşk Ademoğullarına verilmiştir. Şeytanın insanı kıskandığı çekemediği aşksızlığındandır…
Mevlâna’nın billur akan pınarın karşısında. Aşka geldim, cezbelendim. ”Allaaaaah” diye haykırdım.
Senden önce sema yoktu. Musiki yoktu. Aşk yoktu. Şems geldi, Mevlâna aşka geldi.
"Kalp midir insana sev diyen 🫀
yoksa yalnızlık mıdır körükleyen?"
Sahi nedir sevmek;
"Bir muma ateş olmak mı
yoksa yanan ateşe dokunmak mı? "
(Soruyorum sahi sevmek nedir? )