Gönül severdi.. Ancak gönül, artık tam da modernite ile birlikte aklın işçisi olarak çalışmaktadır:
İnsan başkalarına sevgi duyar; bilhassa önce kendini sevdiği için başka olana sevgi duyar. Çünkü o insanın ilgisi, alâkası yahut yüzünü dahi sevene çevirmesi, önce kendini seven insanın başkalarını kendi sevgisine süsleyici bir biblo yahut normatif bilinçaltı olarak görmesinden ileri gelir. Böylelikle insan, sevgiyi afilli bir tüketime sevk eder.Tüketim günümüzde işçi için sevginin asgari ücretidir.En nihayetinde gönül, yuvasını ve kendini yitirmiş bir göçmen kuş oluverir. Gönül yersiz ve yurtsuz kalır; bir gün kendine bile göç etmek yegâne kurtuluşu olur.
"Asla sevmekten bıkma,
dünyanın sayesinde güzelleşeceği bir şey varsa o da sevgidir. Duvarların olsun. Çiçeklerini sulamayı unutma. İnsanları kırmaktan çekin, hep.
Çokça kitap oku.
Bağırarak şarkılar söyle.
İçin harabe ve gözlerin kan çanağı olsa bile gülmekten kendini alıkoyma.
Karanlıktan korkma.
İnsanlara alışma .
Kendini sev .
Kendini çok sev." 🦋😊
Sevgi hiçbir şey istemez, tamamlanmaktan başka...
Halil Cibran
“İnsan sevmeye başladı mı yaşamaya da başlar.”
William Shakespeare 🍃
“
Ne olur çekme ellerini karanlığımdan
Bir sen kaldın dünyada güzel bildiğim
“
Sevgi sözcüklerini söylemek için dostlarının ölmesini bekleme;
O sözleri mezar taşlarına yazmaktansa onlara hemen şimdi söyle...😪😫