bir bosna hikayesi
İnsanın içini cayır cayır yakan bir kitap. O kadar can, o kadar masum nasıl acımasızca katledildi inanamıyorum. Ben okurken dayanamadım ama bunları yaşadılar. Okurken utandım, okuyamadım günlerce. İlk defa bir kitap elimde aylarca kaldı. Ne bırakıp başka bir kitap okuyabildim nede bir süre cesaret edip okuyabildim. Ruhları şad olsun.
Sinan Akyüz
Srebrenitsada Yitip Giden Hayatlar
"MEYRA"
İnsanlara yapılmış en kötü şey nedir bilirmisiniz duygularını istemsizce öldürmektir.
Sbrenitsada insanların duyguları bilerek istenilerek sistematik bir şekilde öldürüldü.
Soykırım yüreği taşlaşmış şeytanın dahi aklına gelmeyecek işkencedir.
Sbrenitsa acının dahi utandığı bir yas evidir.
Ev olurda komşuluk olmaz mı. Komşuluk yadsınamaz bir gerçekliktir. Ama yüreği saf yardımsever kendi halinde yaşayan bosnalılar nasıl bilebilirlerdi ki komşularının nasıl da suyun içinde gizlice büyüyen dikenden farksız olduğunu.
Güzel söylemiş Pir Sultan Abdal beni düşmanın attığı taş değilde dostun attığı gül yaralarmış Bosnalıların komşularından gördükleri de bu sözden farksız değil.
Savaşın ekonomik toplumsal vb hiç birşekilde kazananı olmaz.
En yakın örnek "Suriye".
Meyra hayatı adeta yitip giden bir genç kız.Yaşadığı gördükleri acıları ve daha sayamadığım başına gelen kötü olaylar.
Zoranın başka bahçeden çiçek koklama sevdası koklamayınca yaptığı hırs sonrası ilk fırsatta koklayamadığı çiçeği soldurması insanlıkta yeri olmayan bir zulüm.
Zoran'ın yaptığı bu zorbalığa uyan bir söz var.
"Rızasız bahçenin gülü dirilmez"
Toparlamak gerekirse bir insanın kaldıramayacağı bir yük insanın hayatının kararmasına sebep olabiliyor.
Allah kimseyi vatanında ülkesinde böyle kötü şeyler yaşatmasın çok zor.
İnsanın varoluş amaçlarından birşeyler koparıldımı yitip gider.
Yitip gitmeden yaşamak temmensiyle... 
Meyra Sinan Akyüz