Geçen staj döneminde yaşadığım sözlü ve fiziksel mobbing'in ardından itiraf etmeliyim ki önce 'ben yapamayacağım bırakıyorum diye ağladım.'
Kırgınlığımın ve kızgınlığımın yerini aklıselim bir hâl alınca anladım ki bu mesleği hakkıyla ve ahlakıyla yapmayanların yüzünden neden hayallerimi ve ideallerimi geride bırakayım?
İdealler diyince aklınızda akademik başarı yahutta yüksek maaş gelmesin. Benim en büyük idealim; önce kendimin öğrenip özümsemesi daha sonra da bunları başkalarının yararına onlara öğretmek. Bir hayra, şifaya vesile olmak kısaca.
Bugün benim için özel ve kıymetli olan bir sunumu gerçekleştirdim. Mesleğimin nezdimdeki kıymeti harbiyesini ve işini yeterli donanımla ve ahlakla yap(a)mayanların bir kadına bir çocuğa ve dolayısıyla bir topluma neler borçlu olduğunu aktarabilmek istedim.
Haftalar sonra artık bende daha mutlu ve umutluyum anne :)
28.01.24'
Yârin de gezer dolaşır,
Bir gün buraya ulaşır;
Hasretler burda buluşur,
Rahat benim altımdadır.”
Akşam ezanı vakti, Ahi Evren Dede Camii Trabzon...
Oklava yutmuş gibi uyuyup uykuyu alamadan suratımda ipekten daha narin birkaç saç teliyle uyanmaya, ekşi maya ile mayalanmış ekmek misali pofidik ayakların kafamda olmasına, uyurken çıkartılmış çorapların birinin sivitin içinden birinin yastığın altından çıkmasına, uyanınca kafasını kalbimin üzerine koyup sarılmasına hamdolsun...
"Gebelik psikolojisi üzerine yapılan bazı araştırmalar, gebelik ve emzirme döneminde kadın için bazı korkuların söz konusu olduğunu, doğum ve sonrasındaki lohusalık döneminde kadınların psikolojik açıdan çok zayıf olduklarını, ciddi anlamda yardım ve desteğe ihtiyaç hissettiklerini ortaya koymuştur. Özellikle ilk doğumda bu duygular daha