Alemde sevgiden büyük bi umut da, sevgiden öte bi korkuda yoktur. Sevgiliden korkmak korkuların en yüksek derecesi, sevgiliden umut etmek umudun en yüksek kertesidir. Sevgilisi olmayan biri yaşadığını sansa da yürüyen bir ölüden ibarettir.
Sayfa 164Kitabı okudu
Tek başıma bırakılmaktan korkuyorum. Bu korkuda bir nevi ihanet var. Açılmayan bir kitap gibiyim. Küskün ve biçâre.
Sayfa 207 - İletişim yayınları
lal masallar
Ordu, hep yönetilen ve korkulan bir şey. Belki de buyuranın buyrulandan duyduğu korkuda hep bilinmeze karşı duyulan güvensizliğin sarsıcı kuşkusu yatıyor.
Sayfa 91 - Metis Yayınları
Sevgi bir ilişki değildir. Sevgi bir varoluş durumudur ve bir başkasıyla hiçbir ilgisi yoktur. İnsan
sevmez, insan sevgi olur. Ve tabii insan sevgi olduğu zaman sever de. Ama bu bir sonuçtur,
bir yan üründür, kaynak değil. Kaynak, insanın sevgi olmasıdır.
Peki kim sevebilir? Doğal olarak, eğer kim olduğunun farkında değilsen, sevgi olamazsın;
korku olursun. Korku, sevginin tam karşıtıdır. Unutma, insanların düşündüğü gibi sevginin
karşıtı nefret değildir. Nefret, amuda kalkmış sevgidir, sevginin karşıtı değil. Sevginin gerçek
karşıtı korkudur. İnsan sevgiyle büyür, korkuyla küçülür. İnsan, korku olunca kapanır, sevgide
açılır. İnsan, korkuda şüphe duyar, sevgide güvenir. İnsan korkuda yalnız kalır, sevgide ise
kaybolur; o yüzden de yalnızlık gibi bir durum söz konusu olmaz. İnsan yoksa, nasıl yalnız
olabilir? Çünkü sevgi varken, bütün bu ağaçlar, kuşlar, bulutlar, güneş ve yıldızlar senin
içindedir. Sevgi, kendi içsel gökyüzünün farkına vardığın zaman yaşanır.
XVII. yüzyıl, matematik çağı, XVIII. yüzyıl
fizik çağı, XX. yüzyılımız korku çağıdır. Diyeceksiniz
ki korku bir bilim değildir. Ama, bu korkuda
bilimin payı var. Çünkü kuramsal alandaki son gelişmeleri
onu kendi kendini yadsımaya götürdü;
pratik alandaki gelişmeleri ise, bütün dünyayı yok
edebilecek duruma geldi. Üstelik, korku bir bilim
sayılmasa bile, onun bir teknik olduğu su götürmez.
